Durfde iedereen voor jouw camera alles te zeggen?
“Een aantal acteurs was, verdrietig genoeg, echt beschadigd. Maar ik wilde geen MeToo-film maken en mensen aan de schandpaal nagelen. Ik wilde het bespreekbaar maken, zodat we ervan kunnen leren en dingen kunnen veranderen. Daarom worden er geen namen genoemd, ik wilde geen sensatieverhalen in de media. Met de acteurs bekijk ik intieme scènes die ze ooit deden. Omdat ze eventueel dingen uit de montage mochten halen, spraken ze in alle openheid. Ik hoefde vrijwel niets te veranderen.”
Zelf heb je in je 35-jarige carrière meerdere seksscènes gespeeld. Ben jij ooit over je grens gegaan?
“Gelukkig heb ik zelf geen echt nare dingen meegemaakt. Wel had ik graag eerder geleerd om gewoon te vragen: ‘Doen we deze zoen met of zonder tong?’ Pas op mijn vijftigste werkte ik voor het eerst met een intimiteitscoördinator bij De droom van de jeugd. Ik denk wel dat ik iets vrijer was, omdat ik opgroeide met een hippiemoeder die altijd naakt op het strand lag. Ik snap Krabbé als hij zegt dat hij het nu soms zo ‘Victoriaans’ vindt.”
Welke veranderingen heb jij gezien in die jaren?
“Er is gelukkig meer aandacht voor het vrouwelijk genot in seksscènes gekomen. In het theater leerde ik daarnaast acteren aan de hand van oude stukken. Vaak speelde ik vroeger een maagd die graag de wijze oude man verleidde om van hem te leren. Of, als ze ouder was, een verbitterde en verlaten vrouw. Ook dat verschuift. Het maakt voor mij de films en series die nu worden opgenomen veel interessanter om aan mee te werken. En om naar te kijken.”
Het hele interview leest u in KRO Magazine 39. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.
Tekst: Bram de Graaf
