Al je programma’s hebben inhoud. Is dat een bewuste keuze?
“Ja. Ik wil dat de dingen die ik maak ergens over gaan. Licht en liefde verspreiden, dat is mijn doel. En ik vind het belangrijk om met de essentie van het leven bezig te zijn, omdat ik me er voortdurend van bewust ben dat het zomaar voorbij kan zijn. Je hebt maar één leven en daar moet je alles uithalen. Ik zoek naar de beste versie van mezelf en wil anderen inspireren dat ook te doen.”
Je moeder overleed toen je elf jaar was. Heeft dat die bewustwording in gang gezet?
“Het zat er altijd al in, denk ik. Als ik dagboeken van vroeger inkijk, lees ik de woorden van een wijs meisje dat alles om zich heen zorgvuldig registreerde. Maar de dood van mijn moeder (Duyskers moeder overleed aan de gevolgen van borstkanker, red.) heeft dat zeker versterkt. Ze was een hele warme, lieve, vrolijke vrouw. Toen zij er niet meer was, lag ik helemaal aan gruzelementen. Ik raakte vervreemd van mijn klasgenootjes. Zij waren nog kind, ik was in één klap volwassen geworden. Het was een verdrietige, eenzame tijd. Gelukkig had ik één vriendinnetje dat mijn pijn enigszins herkende, bij haar vond ik steun. Ik ben nog altijd hecht met haar.”
Hoe vind je rust in je drukke leven?
“Gezond eten, op tijd naar bed, ik lig er elke avond al om half tien in, en het fijn hebben met mijn partner of met vrienden. Dat is overigens maar een beperkt groepje. Door mijn drukke baan is mijn tijd schaars en hoe ouder ik word, hoe meer ik voel dat ik kwaliteit belangrijker vind dan kwantiteit. Verder mediteer ik, doe ik aan yoga en pilates, en ik hou erg van de natuur. Dat heb ik meegekregen van vroeger: ik ben opgegroeid tussen het groen in West-Friesland. Het allerlekkerste voel ik mij met kaplaarzen aan, lekker buiten struinen. Regen schrikt me niet af, integendeel, ik ben er gek op. Druppels in mijn gezicht, het maakt me één met de natuur. Dus ja, ik heb dit jaar een topzomer gehad!”
Het hele interview leest u in KRO Magazine 44. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.
Tekst: Lydia van der Weide
