Hoe is jouw rol in ‘Met het mes op tafel’ door de jaren heen veranderd?
“Ik maak echt een ontwikkeling door in het programma, mijn rol is gelukkig steeds belangrijker geworden. Ik begon als jonge deerne achter de bar; ik moest vooral leuk in de camera lachen. Na een tijdje ging ik ook zingen. Toen Herman in 2015 Joost verving, was ik ineens een vrouw van middelbare leeftijd. Met Herman werd het zingen echt een onderdeel van de show. Er ontwikkelde zich een chemie. Ik ben heel benieuwd hoe dat bij een nieuwe presentator zal zijn.”
Je werd bekend door een televisieserie: ‘De zesde klas’. Hoe dat zo?
“Het overkwam me. Als zesdeklasser werd ik samen met een vriendin gecast voor deze jeugdserie. Ik speelde een verlegen meisje; haar ouders lagen in scheiding en moest iets met haar gevoel. Daardoor heb ik me leren uiten. Later zat ik met dezelfde vriendin in een puberbandje van het Avro-radioprogramma 13 speciaal. Zo rolde ik al jong op een speelse manier het vak in. Het was logisch om vervolgens naar de Academie voor Kleinkunst te gaan. Vanaf het begin schreef ik daar mijn eigen repertoire.”
Was je toen over die verlegenheid heen?
“In het begin durfde ik niets alleen. In mijn vierde jaar ontmoette ik Bert Klunder, toen al een bekend cabaretier. Hij bood een soort bescherming en regisseerde mijn eindexamenprogramma. Hij moedigde me aan om mee te doen aan Cameretten. Het was jammer dat Hans Teeuwen toen ook deelnam: hij won, ik werd tweede. Maar blijkbaar kon ik iets. Daarna werden Bert en ik een duo. Hij leerde me hoe het vak werkte, een geluk. Ik heb altijd mensen om me heen gezocht die me een zetje geven, begrijpen wat creëren is en met wie ik kan sparren. Nog steeds. Ook Frénk heb ik nodig bij bepaalde stukken van het werk.”
Het hele interview leest u in KRO Magazine 38. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.
Tekst: Ernest Marx
