Laetitia van der Lans: ‘Wij kunnen mensen bij elkaar brengen’

Ze werkte eerder bij de KRO, maar vertrok in 2005 om een bedrijf op te richten. Nu is Laetitia van der Lans terug als hoofd levensbeschouwing bij KRO-NCRV. ‘Het is onze uitdaging om liefde en hoop te bieden.’

Geeft deze crisis religie en religieuze programma’s een nieuwe relevantie?

“Deze crisis raakt ons vol. We kunnen er niet van wegkijken, zoals we vaak neigen bij de vluchtelingencrisis of de klimaatproblematiek. Nu kunnen we concreet met onze programma’s mensen nabij zijn, iets wat ik moeilijk vind als ik in de krant lees over mensen die in oorlogsgebieden wonen. Ik merk ik dat ik de pagina’s soms snel omsla en denk: “God, weest U daar maar bij. Want ik kan dit niet.” Ik voel me dan machteloos en laf. Zou ik niet wat moeten doen? Moeten wij met onze programma’s niet méér doen, is dat niet mijn roeping bij KRO-NCRV? Wat doen we aan de vluchtelingencrisis en de oorzaak ervan? Elkaar die vragen stellen en kijkers die vragen stellen. Of zo’n Greta Thunberg, de jonge klimaatactiviste. Je kunt van alles van haar vinden, maar ze doet het wel. Moeten wij ook niet zo radicaal zijn, dat is een vraag die ik mezelf vaak stel. Maar dan ga je naar huis, terug naar je gezinscoconnetje en dan ben je blij dat het met je eigen clubje goed gaat. Dat vind ik echt een spagaat in het leven. Die voel ik vandaag iets minder omdat we in deze extreme omstandigheden dagelijks onze kracht kunnen tonen.’

Waarom doet religie er nog steeds toe in deze seculiere samenleving?

“Mensen snakken naar houvast, naar woorden die zin geven, die gemeenschap geven. En dat zit allemaal in religie, in onze christelijke wortels. Die zitten hier onder elke straatsteen, onze hele samenleving is erop gebouwd. Als die wortels afgesneden zijn, dan waai je met alle winden mee en weet je niet waar je het zoeken moet. Geworteld zijn geeft ieder mens, maar ook de samenleving houvast.”

Hoe ziet u de levensbeschouwelijke programmering van KRO-NCRV?

“Het is onze uitdaging om woorden te bieden van liefde, hoop en troost. Van schoonheid, van echtheid. Vanuit onze identiteit kunnen we mensen dichter bij elkaar brengen. Ik denk dat daar grote behoefte aan is. Dat doen we al heel goed, maar het zou wat mij betreft gedurfder mogen, zichtbaarder. Dat we durven te benoemen dat we onze programma’s maken vanuit ons geloof. Niet vanuit dogma’s of met het opgeheven vingertje, maar vanuit liefde en spiritualiteit. KRO-NCRV-breed zit dit in ons DNA. Bij veel programma’s impliciet, maar bij onze afdeling zouden we het vaker expliciet mogen maken. Want als wij het niet doen, wie doet het dan wel? Waar zijn we dan nog aan te herkennen?”

Het hele interview leest u in KRO Magazine 17. Bent u geen abonnee maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.

Tekst: Kalien Blonden