Waar hebt u het meeste aan moeten wennen in Nederland?
“Nederlanders zijn heel direct en komen heel dichtbij, letterlijk. Ze stellen heel persoonlijke vragen en nemen geen afstand. Ik was laatst bij een concert, we stonden ergens achteraf en dan komt er ineens een groep heel dichtbij staan, terwijl er ruimte genoeg is. Ook op het strand zijn er Nederlanders die hun handdoek heel dicht bij de jouwe leggen.”
Terwijl wij in Nederland juist het cliché kennen van Duitsers die een grote kuil graven op het strand?
“Die kuil is vooral bedoeld om een plekje te maken dat beschut is tegen de wind. In Duitsland ga je gewoon niet te dicht bij anderen zitten. Wat ik wel heel prettig vind is dat Nederlanders je in de ogen kijken, dat geeft een aangenaam gevoel en maakt alles klein en niet zo anoniem.”
Wat zijn momenten dat u zich Nederlands voelt?
“Na mijn scheiding was ik een keer uit met een Duitse man. Ik dacht dat ik verliefd was en het voelde als thuiskomen omdat we hele serieuze en diepzinnige gesprekken hadden. Tijdens de tweede afspraak zat ik tegenover deze man en dacht ineens: jongen, kan er ook een beetje gelachen worden! Waarom moet het altijd zo zwaar en serieus zijn? Toen voelde ik me vreselijk Nederlands en besefte ik dat ik helemaal niet verliefd was. Het mag van mij iets losser en iets minder formeel allemaal. Aan de andere kant kan ik niet wennen aan de onbeleefdheid van sommige mensen hier. Je wordt bijvoorbeeld op straat naar de weg gevraagd en dan rijdt iemand weg zonder te bedanken.”
Zijn er Nederlandse gewoontes die u hebt overgenomen?
“Het absolute hoogtepunt van Nederland vind ik de borrelcultuur. Ik zeg altijd dat ik ambassadrice van de Nederlandse bitterbal ben. Ik ben gek op de borrel, niet vanwege de drank maar gewoon om met vrienden of collega’s samen te zijn en lekkere hapjes te eten. De borrel heb ik in Duitsland bij mijn familie ingevoerd. Als je in Nederland naar een bijeenkomst of een conferentie gaat, is er aan het einde altijd een borrel met bitterballen, in Duitsland kennen we dat niet.”
Het hele artikel leest u in het KRO Magazine van week 26-27. Bent u geen abonnee maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.
Tekst: Carmen Fernald
