Je was twaalf in 1969. Wat kreeg je destijds mee van Woodstock?
“Ik was er jong bij en al een echte puber. Maar het nieuws van het festival kwam helemaal niet zo door in Nederland. Kranten schreven er amper over. Het werd pas iets groots door de film, een jaar later. Toen ontdekte ik ook die muziek. Maar de sfeer was er natuurlijk al wel. Het was de tijd van een generatie die verandering wilde en opkwam voor burgerrechten, de situatie in Vietnam, de pil en vrouwenrechten.”
Wat ga je doen in ‘Het moment: Woodstock’?
“Ik reis door de Verenigde Staten en praat met betrokkenen, zoals het stelletje op de cover van het Woodstock-album en organisator Michael Lang. Hij wil vijftig jaar na dato zo’n zelfde festival organiseren, want veel thema’s zijn nog steeds urgent. Volgens hem is het land met Trump terug in de Middeleeuwen. Destijds streed men bijvoorbeeld voor legalisering van abortus en dat staat daar nu weer ter discussie.”
Wat was je hoogtepunt?
“We bezochten ook het terrein waar Woodstock is gehouden. Ik ben helemaal geen sentimenteel iemand, maar toen was ik wel geroerd. Ik deed m’n ogen dicht en even leek het weer 1969. Ook door de mooie verhalen die ik ervoor had gehoord, voelde het toch een beetje of ik erbij was. Op die plek kwam er een achttienjarig meisje op me af. Of ze me mocht knuffelen? Ze woonde twee staten verder en vertelde dat ze kracht haalde uit de manier waarop mensen op het festival met elkaar omgingen. Dat heeft Woodstock nagelaten: iemand van een jongere generatie die speciaal de plek bezoekt en er hoop uit put. Dat is toch bijzonder?”
Het hele interview leest u in KRO Magazine 32/33. Bent u geen abonnee maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.
Tekst: Carlijn Schepers
