Dit is een verhaal over een wereldkampioen. Nee, niet over de vrouw die eerst met de finish in zicht hard ten val kwam en zo goud verspeelde op de estafette hardlopen 400 meter met gemengde teams. Deze altijd bescheiden en vriendelijke topatlete Femke Bol revancheerde zich daarna geweldig op de 400 meter horden en in de estafette 400 meter voor vrouwen. Vooral die laatste race bezorgde haar een plek in de geschiedenisboeken en maakte alle landgenoten trots om Nederlander te zijn.
Zoals deze Femke Bol uit verloren positie terugkwam, dat is nu al legendarisch en zal tot in lengte van dagen herhaald worden. Want deze Femke Bol leerde ons allemaal dat je kunt en mag vallen om toch weer op te staan en zelfs te winnen. Ze gaf ons ook mee dat je gedragen kunt worden door je sportmaten die om je heen gaan staan als je valt en je op de laatste dag van de WK atletiek in Boedapest een nieuwe kans op eeuwige roem geven. Je kunt het goud nooit bereiken op eigen kracht, je hebt altijd anderen en een team nodig die jou deze nieuwe kans gunnen.
En toch gaat dit verhaal niet over haar. Maar zij heeft met alle schijnwerpers op haar gericht wel gedaan wat ik in het klein in de luwte van een boomgaard heb gezien. En dat betreft ook een wereldkampioen, in het fietsen op de weg voor ouderen tussen de 75-80 jaar. Hij luistert naar de naam Gerard en is coördinator van de vrijwilligers in de boomgaard van de Abdij van Egmond. Hij is een vakman en een verbindende liefhebber van bomen.
Nog geen jaar geleden dacht hij dat zijn leven voorbij was en dat hij zijn vader achterna ging, met een ernstige aandoening. Zijn vader stierf eraan, hij vreesde voor hetzelfde. Voor, tijdens en na de operatie vingen zijn maten al het werk op, staken kaarsjes voor hem op en baden voor hem. En ze gaven hem de ruimte om te herstellen. Tien maanden later reed hij in het Oostenrijkse Tirol naar de wereldtitel en luisterde hij naar het Wilhelmus. Toen hij terug was in Egmond trakteerde hij zijn maten en vertelde daarmee: die wereldtitel is ook voor jullie, want je kunt pas opstaan na de operatie als je gedragen wordt door je vrienden.
Deze column van Leo Fijen staat in KRO Magazine 37. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.
Reageren? mailbox@kromagazine.nl of Postbus 23200, 1202 ED Hilversum
