Achterstevoren bidden. Dat hoorde ik zeggen in een kamer van het verpleeghuis. Als een noodkreet.
Ze woont al een paar jaar in dat mooie huis in de bossen van Lage Vuursche. Maar ze kan wel huilen, deze vrouw die zo lang goedgemutst was en steeds een voorbeeld was voor iedereen. Ook voor mij, want als ik op haar deur klopte, was ik welkom en vertelde ze honderduit over haar leven. Dan gingen we bidden en deelden we de communie.
Zo ging het best goed tussen ons, helemaal als haar dochters er waren en patat hadden meegenomen. Dat werd dan in de schaduw van de Mariakapel door dochters en moeder met zichtbaar genoegen genoten. Soms was haar zoon er ook bij en bracht dan een potje honing mee. Want hij is imker. En dezer dagen smeer ik iedere ochtend zijn honing op mijn boterham. Ook vanmorgen weer. En alleen al door de honing moest ik aan zijn moeder denken, aan het verdriet van afgelopen weekend.
Niet eerder zag ik haar zo verdrietig en ook boos. Ze heeft geen gevoel meer aan de rechterkant van haar lichaam en toch sterft ze van de pijn. Dan kijkt ze me niet begrijpend aan: hoe kan dat nou, geen gevoel meer in mijn arm en been en toch steeds meer pijn die niet te harden is en die haar wanhopig maakt. En die ook haar dochters zo machteloos doet toezien. Haar oudste dochter had de tranen in haar ogen en leed met moeder mee. Wat kun je anders doen, verzuchtte ze.
Meelijden met de lijdende. We gaan de veertigdagentijd in, de tijd op weg naar het lijden van Christus. Nou, deze moeder weet nu ook wat lijden is en zucht met tranen in haar ogen: zo hoeft het voor mij niet meer. En ook van de dochter mag het op deze manier afgelopen zijn. Dan begin ik te bidden en vraag aan Christus om het lijden mede te dragen. Zo reik ik de communie uit, aan moeder en dochter en haar nichtje.
Als dit moment van stilte voorbij is, zucht moeder weer. Soms kan ze alleen nog maar achterstevoren bidden, huilt ze. Door de tranen heen vloekt ze haar verdriet dan weg. Ook dat is bidden, denk ik, machteloos boos zijn op God.
Deze column van Leo Fijen staat in KRO Magazine 7. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.
Reageren? mailbox@kromagazine.nl of Postbus 23200, 1202 ED Hilversum
