Sporten rond Koningsdag, het gebeurt in mijn dorp een paar dagen voor de feestelijke datum, op de voetbalvelden langs de A27. Meestal maakt het sportpark een wat desolate indruk, zo dicht bij de snelweg. Maar als Koningsdag nadert, is alles anders. Misschien is het de lente, misschien komt het door de kleur oranje, maar veel waarschijnlijker is een andere reden: het enthousiasme van kinderen, van groep 4 tot groep 8. Alle basisscholen uit de wijde omgeving doen mee.
Als ik die vrijdagochtend rond 9 uur het sportpark betreed, wil ik harder lopen om maar niets te hoeven missen. Joelende klasgenoten langs de lijn, enthousiaste docenten, juichende of verdrietige spelers in het veld. In een oogopslag ontdek ik mijn jongste kleinzoon, in zijn trainingsbroek, op links. Het miezert onophoudelijk, maar mijn hart maakt een sprongetje. Zeker als ik korte tijd later zie hoe Sam de winnende treffer maakt. Hij juicht alsof hij het schooltoernooi voor groep 5 al heeft gewonnen, terwijl het nog maar de eerste wedstrijd is. Er moeten dan nog acht wedstrijden volgen.
In de tussentijd moet ik even weg om rond 12.00 uur terug te keren en met mijn neus in de boter te vallen. Alle spelers, ouders en docenten staan rond het hoofdveld voor de beslissende wedstrijd van leerlingen uit groep 5. Ik herken onmiddellijk mijn kleinzoon in het veld en zie hem weer scoren. Na afloop gaat hij op zijn knieën, met zijn handen ten hemel, alsof hij de Champions League heeft gewonnen. Zo gelukkig zag ik hem niet vaak.
En zo ongelukkig zie ik hem een dag later als hij met zijn voetbalclub voor de competitie in Breukelen tegen een sterke tegenstander moet spelen. Het is warm, er lukt weinig en zijn gezicht staat op onweer. De leider wisselt hem tot overmaat van ramp. Na afloop zoekt hij troost bij zijn moeder, mijn dochter. Hij vindt het moeilijk om te aanvaarden dat het ook mis kan gaan. Die avond belt hij me op om zijn verdriet te delen. Ik zeg hem dat dit bij het leven hoort en dat je van verliezen meer leert dan van winnen. En ik vertel hem vooral dat ik altijd van hem hou. Of hij nou wint dan wel verliest. Want liefde gaat voor alles en is onvoorwaardelijk.
Deze column van Leo Fijen staat in KRO Magazine 18. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.
Reageren? mailbox@kromagazine.nl of Postbus 23200, 1202 ED Hilversum
