Hoe word je een gelukkig mens? Heb oog voor je eigen verlangen en luister naar de stem van je hart. Maak niet te snel voorbehoud met steeds weer mitsen en maren. En heb vooral de moed om onbezonnen te beginnen, aan een leven met je naaste en met God.
Op een vrijdagochtend luister ik naar het verhaal van een overste in de kloosterwereld. Ze viert dit jaar haar vijftigjarig professiefeest. Maar ze is niet uitgeblust. Daarom durft ze ook als zeventigplusser opnieuw te beginnen. Toen alles in haar eigen congregatie voorbij leek, hoorde ze de stem van jonge mensen die een plek van stilte en ontmoeting zochten.
Samen met een paar andere zusters kreeg ze toestemming voor een nieuw avontuur in de bossen van Hilversum. Het grote klooster daar werd verkocht aan een natuurorganisatie, maar de boerderij kon worden verbouwd en de hooischuur werd een stilteplek. Zelf leven en bidden de zusters naast de boerderij in een gemeenschapsruimte die uitkijkt op de bossen en de weidegrond.
Deze overste leeft van het vertrouwen. Want ze gelooft dat haar bestaan gedragen wordt door God. En die laat haar niet in de steek. In dertig tot veertig jaar waren er geen nieuwe roepingen. En nu leven er drie jonge vrouwen mee bij de zusters in Hilversum. Die krijgen de tijd om te groeien in een structuur van gebed en gemeenschapszin. Voor het eerst in tientallen jaren lijkt het erop dat de augustinessen nieuwe zusters krijgen. Ze heten nu nog meelevers. En die leren dat het niet om gisteren en morgen gaat, maar om vandaag. Want in het heden kun je God zoeken, niet in de hemel maar hier op aarde.
Zuster overste heeft een naam, Marie Madeleine. Ze is trots op die naam, want Magdalena was de eerste die getuigde dat Christus is opgestaan. Zuster Marie Madeleine doet haar naam eer aan. Want ze is er elke dag getuige van dat Christus tot leven komt in jonge vrouwen die het geluk zoeken in de bossen van Hilversum. Bij de augustinessen is het opnieuw Pasen, want er is weer nieuw leven.
