Geef het beste van jezelf en de liefde vindt jou. Ik hoor het hem nog zeggen, die aardige zestiger Adri in de Martinuskerk van Voorburg. Hij zingt in het veelgeprezen koor en is in het dagelijks leven trambestuurder, zo vertelt hij me op een monumentendag in deze kerk. Ik mocht daar toelichten hoe je juist in deze tijd van krimp missionair kunt zijn.
Dat sprak hem aan, zo laat Adri me weten als ik weer naar huis wil gaan. Hij komt dan met zijn eigen verhaal: hoe hij de vernieuwing zocht in de bedevaarten naar Lourdes en zelf het voorbeeld gaf door in een minder populaire periode toch als rondleider mee te gaan op pelgrimage. Als je dingen wilt veranderen, moet je zelf het voortouw nemen. Zo simpel is het, weet hij sindsdien. En het mooie is dat hij juist toen zijn vrouw heeft leren kennen, Aly. Ofwel: geef zelf het goede voorbeeld, deel het beste van jezelf en je krijgt de liefde van je leven als bonus erbij.
Nog geen week later ontmoet ik Minke, op pad met ouderen in de Abdij van Egmond. Ik heet hen welkom en probeer als gastheer de waarden van het klooster leven te vertalen naar het boeiende bestaan van ouderen. Als ik klaar ben met mijn verhaal, staat een oudere vrouw op mij te wachten, Minke, Friezin van geboorte, nu woonachtig in het oosten. Ze is net voor de tweede keer weduwe. Haar eerste man heette Tjibbe en stierf aan een hartstilstand. Ze dacht dat dit het einde van de wereld was. Maar Tjibbe had altijd tegen Minke gezegd: het gaat erom de liefde te delen, ook als ik dood ben.
Dat deed Minke, via een internetsite van protestantse ouderen die een nieuwe relatie zoeken. Zo leerde ze Dick kennen en werd ze opnieuw verliefd, voor jaren en jaren. Totdat ook hij stierf. En weer dacht ze aan haar eerste man: deel de liefde. Met de verse wond van het verdriet om haar tweede man gaat ze weer lesgeven, aan kinderen van vluchtelingen. Als ik haar vraag wat dit voor haar betekent, zegt ze: ‘Als je de liefde deelt, word je er altijd rijker van. Juist als je beproefd wordt moet je delen. Partners geven je dan veel terug, maar kinderen nog meer.’
Deze column van Leo Fijen staat in KRO Magazine 42. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.
Reageren? mailbox@kromagazine.nl of Postbus 23200, 1202 ED Hilversum
