Het is nog maar halverwege oktober en ik ben al in kerstsfeer. Nu de kerken steeds minder mensen mogen toelaten werk ik aan een boekje met gebeden voor de donkere weken naar Kerstmis toe. Die woorden helpen mensen om in huiselijke kring te bidden, van Sint-Maarten naar de Advent, van Kerstmis naar Driekoningen. Als er ooit behoefte is om thuis te kunnen bidden, dan is het nu.
Ik lees wat de bekende monnik Anselm Grün me heeft geschreven. Als je bidt in deze donkere tijden van corona, dan helpt het om een waxinelichtje of een kaars aan te steken. Bidden bij een ontstoken kaars werpt licht op je leven en ook op je angsten. Die kun je in je gebed voorleggen aan God. Bidden bij kaarslicht opent de deur naar de zachte kanten van jezelf en brengt vrede in je hart.
Toen ik dat las, moest ik denken aan Geurt Vervat, de markante smid van Lage Vuursche. Iedereen die wel eens door dat sfeervolle dorp is gekomen, heeft hem vast gezien, als smid aan het werk voor zijn smederij of na zijn pensioen zittend voor zijn woning daar recht tegenover. Eigenlijk was Geurt alles: brandweerman, bewaker van de vlag bij koninklijke feesten en herdenkingen, en vrijwilliger in het verpleeghuis.
Hij was een doener die geen woord teveel zei, ook niet in het verpleeghuis in de bossen van Lage Vuursche. Hij deed daar als vrijwilliger van alles, samen met zijn vrouw Jopie, maar hij liet nooit de zachte kant van zijn hart zien. Totdat hij vorig jaar getroffen werd door een hersenbloeding en zelf zorg nodig had in het verpleeghuis. Op zondag zat hij in de huiskamer bij de gebedsviering naast me, met uitzicht op een brandende kaars. Als we gingen zingen – dat is dubbel bidden – brak Geurt en moest hij huilen. De tranen liepen over zijn wangen. Ik troostte hem dan. Daarom vroeg hij met Kerstmis of ik bij hem kwam zitten. En weer moest hij onbedaarlijk huilen, bij kaarslicht onder het zingen.
Deze week is hij overleden en begraven in zijn dorp. Maar Geurt leeft voort in de mooiste les die hij me leerde: bidden bij kaarslicht opent de deuren voor de zachte binnenkant van je hart.
Deze column van Leo Fijen staat in KRO Magazine 42. Bent u geen abonnee maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.
Reageren? mailbox@kromagazine.nl of Postbus 23200, 1202 ED Hilversum
