Het is windkracht zes of zeven. Het regent pijpenstelen. En de bloembakken redden het niet tegen deze storm. Toch komen op een zaterdag en zondag deze zomer 50 tot 80 mensen bij elkaar om hun geloof te vieren in de uitgebrande kerk van Hoogmade. Midden in de puinhopen, rond het verwoeste en geblakerde kruis, onder de blote hemel en met koorgezangen op video wordt er gebeden.
Aan het begin klinkt een prachtig lied van Mariska van Leeuwen. Ze wijst dorpsgenoten en belangstellenden een plaats in de kerk maar kan ook mooi zingen. Het is een lied over tranen. Elk woord is raak en maakt stil. Ik kijk naar de beelden van de brand in november vorig jaar. Iedereen ziet de ramp opnieuw gebeuren en kruipt nog dieper weg in de poncho of onder de paraplu. Het verdriet is tastbaar in het drijfnatte middenschip waar de wind door de gaten en kapotgeslagen ramen waait. En toch blijft iedereen zitten. Ook als pastoraal werker Marjo Hoogenbosch in haar mooie overweging heel realistisch is: ‘Niemand weet hoe de toekomst eruitziet’. Niemand weet het, maar iedereen voelt in dit apocalyptische tafereel: God is niet ver weg en zegent met de tranen van de hemel letterlijk en figuurlijk de geloofsgemeenschap van Hoogmade.
Ik ben intussen drijfnat geworden en kan het niet meer warm krijgen. En toch weet ik me bemoedigd door deze onvergetelijke viering in de kerk van OLV Geboorte. Juist op het nulpunt van de machteloosheid en in het niemandsland van deze puinhopen is er de troost van het tabernakel en van Moeder Maria. Zij staat daar bijna ongeschonden en heeft de brand overleefd. Als pastoraal werker Marjo Hoogenbosch in haar overweging iedereen voorhoudt dat de betrokkenheid bij deze kerk verder gaat dan de centrale plek van dit gebouw en van de ooit zo groene toren, zie ik Maria daar staan en weet ik dat de hosties in het tabernakel ongeschonden waren. Christus en Moeder Maria zijn sterker dan welke brand ook en bieden hoop. Als zij ook verder leven en groeien in de harten van de kerkgangers, dan zal er een toekomst zijn. Want geloof begint in je hart, zeker rond het feest van Maria ten Hemelopneming.
Deze column van Leo Fijen staat in KRO Magazine 32/33. Bent u geen abonnee maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.
Reageren? mailbox@kromagazine.nl of Postbus 23200, 1202 ED Hilversum
