Engelen bestaan. Ze spelen een prachtige rol met Kerstmis. We zien overal dat een engel de boodschap aan Maria brengt dat haar een goddelijk kind wordt geschonken. Zo wordt het ons verteld, in de Schrift maar ook in afbeeldingen. En zo lijkt het steeds weer dat Kerstmis ooit gebeurde. In de tijd van Herodes, afgebeeld en verteld in de eeuwen der eeuwen.
Ik geloof ten diepste dat Kerstmis nog steeds gebeurt, onder ons, vandaag. Daarom vertel ik hier het verhaal van mijn engel. Die heet Dom Marcellin, een kartuizer uit Brabant. Hij werd vijftien jaar geleden aan mij gegeven, als een boodschapper van Gods liefde. En hij leerde me dat je je mag toevertrouwen aan de barmhartigheid van God. Want, zo vertelde hij in verschillende kloosterseries, God wacht op je onder de teleurstellingen van je leven en maakt je vrij om te doen wat de opdracht is van je bestaan. Daarom wees hij me altijd op Christus die overeind blijft als alles je uit handen wordt geslagen. Hij vertelde het niet alleen, hij deed het ook op het moeilijkste moment van zijn leven, beproefd als hij werd door een dodelijke ziekte in zijn klooster in Zuid-Frankrijk.
In september vorig jaar nam ik afscheid van hem, als een zoon die zijn vader vaarwel zei, met een kus en een omhelzing. Dat was het laatste levensteken. Een paar maanden later stierf hij, tot mijn grote verdriet. Dit jaar ontving ik in de weken voor Kerstmis een mail uit zijn klooster, van de nieuwe prior. Die schreef mij hoe Dom Marcellin is gestorven: biddend in de Kerstnacht of Christus hem vrij wilde maken om naar God te gaan en vragend aan Maria of de Moeder Gods hem bij God wilde brengen. En zo gebeurde, in de avond en nacht van 1 januari 2019. De nieuwe prior stuurde in deze Advent nog een tweede bericht. Hij was naar het graf van Dom Marcellin gegaan en had met hem gesproken. Daar had hij ervaren dat Marcellin vanuit zijn graf voor ons bidt maar ons ook vraagt voor hem te bidden. Engelen zwijgen nooit, niet vanuit hun graf en zeker niet vanuit de hemel. Ik ben er stil van. Zalig Kerstmis.
Deze column van Leo Fijen staat in KRO Magazine 51/52. Bent u geen abonnee maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.
Reageren? mailbox@kromagazine.nl of Postbus 23200, 1202 ED Hilversum
