Haar naam hangt nog aan de buitenkant van de kerk: Moeder Teresa. Het is de enige kerk in Nederland met haar naam. Die kerk is gelegen in een buitenwijk van Hengelo. En die kerk was deze zomer landelijk nieuws, want in een paar uur brandde alles tot de grond af. Ik was er vorige week, bijna twee maanden later. En ik schrok van de ravage.
Samen met pastoor Marc Oortman liep ik door de puinhopen en voelde ik de ontluistering en leegte in mijn hart en in mijn lijf. Ik zag haveloze misboekjes, troosteloze pr-folders, karkassen van stoelen, onthoofde beelden van heiligen, klokken die zwartgeblakerd op de grond lagen. Ik zag een ruimte die dienst had gedaan als mortuarium voor heel de buurt. Niets was daarvan over. Moeder Teresa zal gehuild hebben in de hemel om zoveel hopeloosheid. Als God met ons meetrekt en in alle mysterie aanwezig is in een kerkgebouw, waarom moet een heilige ruimte dan zo getroffen worden door een verzengend vuur?
De brand was begonnen in de sacristie bij een schakelaar, vertelde Marc Oortman. Het is onvoorstelbaar wat één kortsluiting aan ravage in de buurt kan aanrichten. Want ook de winkels om de kerk heen voelen zich ontredderd, ook de straten gaan nergens meer heen sinds die ochtend in de zomer. Alles heeft zijn betekenis verloren, zo lijkt het. En toch als je goed kijkt, zie je meer. Door alle troosteloos- heid heen. De balken zijn niet op de grond terechtgekomen, maar rusten op het tabernakel. Dat staat er nog, bijna ongehavend. Niemand heeft er nog in mogen kijken. Niemand weet of de hosties de brand overleefd hebben.
Toen ik daar liep, zag ik Marc Oortman buigen. Voor Christus, in het tabernakel. Alles is hopeloos daar in Hengelo. Maar Christus is er nog. Als teken van hoop, als leven door alle dood heen, als belofte voor de toekomst door alle woestijn heen. Dat het tabernakel daar nog staat, dat Christus nog present is: dat vind ik troostend. En dat past ook bij Moeder Teresa, de vrouw die altijd met Christus leefde en als religieuze Christus ontmoette in zo vele mensen op haar levensweg.
Deze column van Leo Fijen staat in KRO Magazine 38. Bent u geen abonnee maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.
Reageren? mailbox@kromagazine.nl of Postbus 23200, 1202 ED Hilversum
