Column Leo Fijen: Kwetsbaarheid

Leo Fijen is hoofdredacteur Journalistiek en Levensbeschouwing bij KRO-NCRV. In KRO Magazine schrijft hij wekelijks een column over zaken die hem opvallen of bezighouden. Deze week: kwetsbaarheid

Door onze vaste columnist Leo Fijen

Op een mooie maandagmiddag luister ik in Rome naar een bestuurder die veel van zichzelf laat zien. Hij is gouverneur van Limburg en heeft de moed om zijn maatschappelijke verantwoordelijkheid in een functie van de overheid te verbinden met zijn eigen kwetsbaarheid. Hij luistert naar de naam Theo Bovens en hij vertelt over zijn eigen ervaringen als vrijwilliger in Lourdes en op tal van andere plekken.

Nog niet zo lang geleden kiest hij ervoor om een week lang mee te lopen met mensen die in de nacht werken en zo te achterhalen hoe het leven er in deze uren uitziet. De gouverneur van Limburg vertelt zijn verhaal aan bestuurders van katholieke organisaties die voor hun jaarlijks overleg samen zijn in de Kerk der Friezen in Rome. Hij is lang aan het woord en verveelt nooit: omdat hij aandacht vraagt voor de kwetsbaarheid in de samenleving.

In het spoor van paus Franciscus, die een dag later 2000 Nederlandse pelgrims zal toespreken, legt Theo Bovens uit dat barmhartigheid pas werkelijk concreet kan worden wanneer we zelf beseffen hoe kwetsbaar we zijn en hoe zeer we de hulp van de ander nodig hebben om te kunnen leven. Daarom is de gouverneur in zijn vrije tijd ook voorzitter van het Kansfonds dat steeds weer aandacht vraagt voor de ander. Daarom werkt hij ook van harte mee aan een speciale uitgave van “Mijn KRO”, dat bij de sluiting van het Heilig Jaar van Barmhartigheid alle leden oproept om niemand buiten te sluiten en de ander steeds weer kansen te geven. Daarom vraagt Theo Bovens die maandagmiddag alle katholieke bestuurders om naar buiten te gaan en te luisteren naar de daklozen in en rond de Sint Pieter.

Ik doe dat samen met onze directievoorzitter Yvonne de Haan. We hoeven niet ver te lopen of we komen Theodora tegen, een Nederlandse vrouw die al 10 jaar in Rome op straat leeft. Ze vertelt haar verhaal en geeft ons ook haar levensles mee: we moeten de muren van boosheid afbreken en huizen van liefde bouwen. Als we na een uur afscheid nemen, beseffen we dat deze vrouw ons meer heeft gegeven dan wij haar.