Monique van de Ven: ‘Het was een absolute droomstart’

In het slot van het tweeluik '50 jaar Turks fruit' ligt de focus op de boekverfilming uit 1973. Daarin maakte de jonge Monique van de Ven haar acteerdebuut. ‘Ik was op dat moment precies zo’n vrij meisje als mijn personage Olga.’

Wat voor meisje was u?

“Ik werd vaak vergeleken met een dartel veulen. Ontzettend open, vrij en avontuurlijk. Ik kwam uit een vrijgevochten gezin. Alles kon en alles mocht. Heerlijk om zo vrij op te groeien. Bij ons thuis in Rijswijk was iedereen welkom. We debatteerden veel en seksualiteit werd openlijk besproken. Zo was ik ook met vriendjes. Toen ik in Den Haag naar de academie voor podiumvorming ging en op kamers woonde, was het helemaal één groot feest. Niets was te dol. Dat was nog steeds zo toen ik een jaar later in Maastricht aan de toneelschool begon, maar toen had ik wel vaste verkering.”

Hoe kwam u aan de rol van Olga?

“Via mijn toenmalige vriendje, acteur Roelant Radier, hoorde ik dat Turks fruit verfilmd zou worden. Hij mocht auditeren voor de hoofdrol van Erik. Ik vond dat boek fenomenaal. Van Roelant wist ik dat Hans Kemna de casting deed. Hans was ook acteur. Dus toen hij een keer in Maastricht speelde, zocht ik hem op en vertelde ik hem hoe leuk ik het zou vinden om ook iets in Turks fruit te mogen spelen. Hij zei: ‘Nou, misschien een van de kleinere rolletjes. Ik zal je wel bellen’.”  Niet veel later kreeg Van de Ven een telefoontje of ze naar Amsterdam wilde komen om Paul Verhoeven te ontmoeten. Ze deed auditie voor een bijrol. “Op een gegeven moment vroeg Paul of ik ook wat tegenspel wilde geven aan de zeven acteurs die auditie deden voor de rol van Erik. Ik ging toch niet op voor de rol van Olga, dus ik voelde geen enkele druk. Ik speelde in totale vrijheid. Later keken Jan Wolkers, scenarist Geert Soeteman, Paul Verhoeven en cameraman Jan de Bont dat materiaal terug en zeiden: ‘Waarom nemen we háár niet als Olga?’ Zo is het gegaan.”

Hoe ging de rol u af als onervaren actrice?

“Heel goed. Vanaf het begin had ik met Paul een ongelooflijk goede band en hij gaf fantastische aanwijzingen. Ik voelde me heel veilig op die set en genoot van elke dag.”

Het hele interview leest u in KRO Magazine 45. Bent u geen abonnee maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.

Tekst: Ernest Marx