Het zijn heftige tijden. In de dagen van mei slaat de dood een paar keer meedogenloos en onbegrijpelijk toe. Ik kan het niet anders neerschrijven. Meestal zie ik dan wel tekens van troost. Maar deze weken is de troost op. In mijn dorp verongelukken twee tieners midden in de nacht op de weg van Maartensdijk naar Westbroek. Dat bericht is niet te bevatten, zestien en achttien jaar. Alles en iedereen wordt geraakt en heeft geen woorden. Er is alleen maar verslagenheid. Dus liggen er veel bloemen op de plek van het fatale ongeval, dus komt er tot twee keer toe een stille tocht.
Dat is wat een dorp doet als het verdriet te groot is. De klap hiervan dreunt na in ons dorpsleven als ik op woensdagochtend een mail ontvang die me nog stiller en verdrietiger maakt: onze dierbare collega Hans Ganzevoort is niet meer. Plotseling gestorven, zonder afscheid, zonder woorden. In een leegte waar geen ritueel volstaat, in een verdriet waar verslagenheid een bodemloze put slaat, in een pijn die geen vraag kan beantwoorden. Hij was de grote verbinder en inspirator van alle journalistieke programma’s van KRO-NCRV op Radio 1, deze vakman die altijd journalist is gebleven en radio als zijn tweede huis zag, deze eindredacteur die dwars door alle protocollen rond personeel vooral van zijn mensen hield en talent herkende op een moment dat de luiken bij anderen nog gesloten waren.
Als de leegte zo groot is, dan leggen alle woorden het af. Laatst las ik ergens dat een mens dan niets anders rest dan op zoek te gaan naar de voetstappen van dat verloren leven. Want in die voetstappen ligt de liefde verborgen die misschien een brug kan slaan tussen de leegte en de liefde. Dan is er toch meer dan alleen maar de dood.
De mooiste voetstap van Hans is voor mij zijn liefde voor mensen en voor de radio. En daarvoor gebruikte hij nooit grote woorden. Deze bescheiden mens leerde ons dat je de beste programma’s kunt maken als je van mensen houdt en trouw aan hun talenten bent. Meer is niet nodig dan deze voetstap. Dan blijft in alle leegte ook de liefde van Hans voortleven.
Deze column van Leo Fijen staat in KRO Magazine 23. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.
Reageren? mailbox@kromagazine.nl of Postbus 23200, 1202 ED Hilversum
