Column Leo Fijen: Mieke

Leo Fijen was tot november 2019 hoofdredacteur Levensbeschouwing bij KRO-NCRV daarna is hij deels met pensioen gegaan en zal hij als presentator aanblijven en adviezen geven aan de directie op het gebied van levensbeschouwing. In KRO Magazine schrijft hij wekelijks een column over zaken die hem opvallen of bezighouden.

Of ik nog één keer langs wilde komen. De vraag bereikte me via twee kanalen. Het ging om mijn achterbuurvrouw die al jaren vocht tegen een ernstige aandoening en nu de strijd opgegeven leek te hebben. Voor de laatste keer was ze opgehaald door de ambulance, daarna mocht ze voor de laatste keer naar huis. Dit keer met de definitieve mededeling: we kunnen niets meer doen. En het hoefde ook niet meer voor haar. Het was mooi geweest, ze kwam naar huis om te sterven in haar 95e levensjaar.

Zoals ze altijd het leven omarmd had, zo liet ze datzelfde leven nu los. Met eenzelfde besluitvaardigheid: heel lang was ze voor iedereen in de buurt het toonbeeld van optimisme en levensvreugde, maar met dezelfde intensiteit liet ze het leven nu los. Ze wilde naar haar man toe die al wat langer geleden gestorven was.

Bij deze achterbuurvrouw ging ik nog één keer langs, om gedag te zeggen en om te bedanken. Want toen mijn vrouw en ik 36 jaar geleden in ons dorp kwamen wonen, maakte deze achterbuurvrouw ons wegwijs. Dat vergeet je nooit meer: hoe je bij de hand werd genomen en mee mocht rijden op een zaterdagavond naar de kerk in de buurt. We waren helemaal nieuw, kenden niemand. En zij ontfermde zich over ons.

Dat vertelde ik haar in dat laatste gesprek. Ze was nog helemaal bij de les, ook al hing ze in haar stoel. Liggen ging niet meer. Ze vertelde dat ze die middag veel vrienden had gebeld om te danken en gedag te zeggen. Ik zei vaarwel op mijn eigen manier. “Zullen we hardop bidden, lieve Mieke”, vroeg ik. Ze knikte van ja. En dus vroeg ik hardop aan God om Mieke nabij te zijn op de weg die niemand kent, van leven naar dood. Ik bad tot God om haar te dragen juist op dit moeilijke moment.

Toen nam Mieke het gebed over en begon zelf hardop tegen God te praten. Het was haar laatste heldere moment. Daarna zakte ze weg en is ze door buren, vrienden en haar kinderen naar de hemel gebeden. Zo kun je ook in je laatste adem een voorbeeld zijn. Dat draag ik voor altijd met me mee

Deze column van Leo Fijen staat in KRO Magazine 4. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.

Reageren? mailbox@kromagazine.nl of Postbus 23200, 1202 ED Hilversum