Afgelopen dagen vierden we een ontroerend afscheid in onze kerk. En dat gebeurde met medewerking van een uitvaartleider die helemaal uit Nijmegen moest komen. We vroegen ons allemaal af waarom er geen uitvaartleider uit onze regio bij betrokken was. Het antwoord deed me voor het eerst beseffen hoe ontwrichtend de huidige pandemie is. Alle uitvaartleiders in de buurt zaten in quarantaine.
Op hetzelfde moment ontving ik een bericht van de trainer van het voetbalteam van jongens tot acht jaar. Zijn zoon had corona. Het hele gezin zat opgesloten in huis. En net toen hij dacht weer te kunnen aansluiten kwam er andermaal een bericht, zijn vrouw had dit keer corona. Weer gingen alle luiken dicht. Precies op dat moment kwam er een noodkreet van mijn dochter, haar oudste zoon had ook corona. En dus ging ook daar alles op slot.
De ziekenhuizen mogen dan minder belast zijn, het gewone leven van alledag is totaal lamgelegd. Dat is dus de ontwrichting waar voortdurend over wordt gesproken. Geen uitvaartleiders, geen trainers, hele klassen thuis in quarantaine. Toen dat tot me doordring, keek ik in Bergen op Zoom naar een tafereel dat me diep raakte. Na de mis van 11.00 uur op de zondagochtend zaten voorin twee ouders met hun kind Rafaël. Kind van vluchtelingen die nog geen status hebben. Pandemie of niet, ontwrichting of niet, de pastoor ontfermde zich over deze vluchtelingen en doopte hun kind Rafaël.
In een ijskoude kerk werd deze engel van een jongen besprenkeld en verbonden met God. Alsof er geen pandemie is, dit hartverwarmende tafereel op een waterkoude zondag in een totaal verlaten kerk. Daar werd zichtbaar wat de toegevoegde waarde van kerk is: je ontfermen over mensen die nergens terecht kunnen, warmte geven aan ouders die niet weten hoe hun leven zal gaan, Rafaël voor altijd verbinden met de barmhartigheid van God.
Toen ik vroeg wat de volgende klus was, zei de pastoor: eerst de vespers in Kwadendamme en dan naar het ziekenhuis om de hostie te brengen bij een ernstig zieke vrouw. Dat is de kerk in de pandemie: alles zit op slot, wij brengen de vreugde en de troost van Christus.
Deze column van Leo Fijen staat in KRO Magazine 5. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.
Reageren? mailbox@kromagazine.nl of Postbus 23200, 1202 ED Hilversum
