De eerste kaars in de Advent is voor een markante vrouw van 104 jaar. Zuster Laetha heet ze, Augustines van Heemstede. Ze komt mee in een groep van de KBO-Heiloo die de Abdij van Egmond bezoekt. Ze valt in dat grote gezelschap niet op. Totdat iemand vertelt dat er in hun midden een vrouw van 104 jaar is. Ik vraag wie dat is.
Ze steekt haar hand op en vertelt over haar werk in de wijkzorg van Rotterdam, 40 jaar lang. En als ze daaraan denkt, deelt ze het volgende verhaal. Over een man die ernstig ziek was en thuis wilde sterven. De huisarts wist dat niet en belde een ambulance. Toen de broeders uitstapten en de zieke man mee wilden nemen, protesteerde hij en deed een beroep op zuster Laetha. Die werkte graag mee, want ze wist dat de man thuis zijn laatste adem wilde uitblazen. Ze stuurde de broeders daarom even weg en begon te bidden tot God met de vraag of de zieke man mocht sterven. Toen de broeders ongeduldig werden, bleef ze onverstoorbaar bidden. En net toen ze bij die laatste woorden gekomen was – Het eeuwige licht verlichte hem – blies de zieke zijn laatste adem uit.
Iedereen luisterde ademloos naar dit verhaal van zuster Laetha die zichzelf niet groter wilde maken dan ze is. Want lachend vertelt ze daarna dat gebed niet altijd nodig is. Soms kan een hond ook het laatste zetje geven. Zoals bij een andere man die terminaal was en nauwelijks familie had. Toen zijn einde nabij was, vroeg zuster Laetha wat hij nog nodig had. Mijn hond, antwoordde hij. De zuster twijfelde omdat het een herdershond was die kon bijten. Ze haalde toch de hond. Nog geen paar minuten later stierf de zieke.
Een hond kan dus het verschil maken aan een sterfbed, lacht zuster Laetha. Voor haar steek ik mijn eerste kaars op omdat zij ons allemaal meegeeft dat je als eeuweling jong van hart kunt zijn en mag lachen om jezelf. Ook als je bidt bij het starten van de auto: ‘Heilige engel Sint Michiel, ik beveel u mijn lichaam en mijn ziel, behoed me voor het kwaad en voor de ongelukken op straat’.
Zo kun je 104 jaar worden, lachen om jezelf en er zijn voor je naaste.
Deze column van Leo Fijen staat in KRO Magazine 48. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.
Reageren? mailbox@kromagazine.nl of Postbus 23200, 1202 ED Hilversum
