Column Leo Fijen: Zaterdag

Leo Fijen was tot november 2019 hoofdredacteur Levensbeschouwing bij KRO-NCRV daarna is hij deels met pensioen gegaan en zal hij als presentator aanblijven en adviezen geven aan de directie op het gebied van levensbeschouwing. In KRO Magazine schrijft hij wekelijks een column over zaken die hem opvallen of bezighouden.

Zaterdag is de mooiste dag van de week. Vaak ben ik al om half zeven op, om op tijd te zijn voor de afspraak met mijn spelers, de jongens van tien jaar uit mijn dorp. Ze zitten bij elkaar in de klas op de basisschool en ze vormen het hart van hun voetbalteam.

Op dinsdag en donderdag train ik hen, zomer en winter, lente en herfst. Ieder jaargetijde is een feest omdat ik in de late lente of de vroege herfst in mijn gezicht gestreeld word door de avondzon en omdat ik in de koude winter of de late zomer gezegend word door de regendruppels. Als ik anderhalf uur op het veld sta, ben ik ook weer die jongen van tien jaar jong. Ik heb het hier al vaker geschreven; als je zoals ik wat ouder wordt en de zeventig bijna aantikt, doet het je goed om te blijven spelen en de vreugde van het kind in je niet te verliezen.

Afgelopen zaterdag was de laatste wedstrijd van dit jaar. Als er nog niemand op de club is zet ik de doelen op hun plaats en bepaal de lijnen van ons speelveld. Alles is nog stil om me heen, ik loop in mijn eentje over het gras en weet weer dat ik leef. Helemaal als de spelers binnen komen druppelen en te horen krijgen hoe we gaan voetballen. Meestal fluit ik zelf de wedstrijden, terwijl mijn collega-trainer de coaching langs de lijn doet.

Het is vier keer een kwartier op een half veld, ik ben dan niet meer alleen en moet echt bij de les zijn om de orde in de wedstrijd te bewaren. Ouders bemoeien zich ermee en veel kinderen hebben een grote mond. En toch is het de mooiste dag van de week omdat ik met mijn neus boven op de vreugde na een doelpunt of de tranen na een verloren wedstrijd zit. En ook omdat ik van dichtbij mijn eigen kleinzoon twee keer zie scoren met zijn linkerbeen.

Later die dag zie ik een foto van mijn andere kleinzoon die op een hoger niveau speelt. Ook hij wint die zaterdag, tegen de koploper. Maar het gaat niet om winnen, de diepste vreugde van een grootvader is dat je jezelf herkent in je kleinkinderen. Daarom is die zaterdag de mooiste dag.

Deze column van Leo Fijen staat in KRO Magazine 23. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.

Reageren? mailbox@kromagazine.nl of Postbus 23200, 1202 ED Hilversum