Column Leo Fijen: Nummer 1
Leo Fijen was tot november 2019 hoofdredacteur Levensbeschouwing bij KRO-NCRV daarna is hij deels met pensioen gegaan en zal hij als presentator aanblijven en adviezen geven aan de directie op het gebied van levensbeschouwing. In KRO Magazine schrijft hij wekelijks een column over zaken die hem opvallen of bezighouden.
Al meer dan zestig jaar nummer één. Dan bedoel ik niet de Amsterdamse held voor altijd, Jopie Cruijff, levensgroot afgebeeld op een muur in zijn eigen Watergraafsmeer. Nee, dan heb ik het over een andere Jopie, een paar honderd meter verder op, hoek Middenweg en Van ’t Hofflaan.
Daar woonde ze op nummer één, meer dan zes decennia. Met haar man en negen kinderen, in tien jaar geboren. Ze was er gelukkig en deed haar doopnaam Theresia eer aan. Daar zit ook het woord terra in, hetgeen aarde betekent. Ze was van de aarde, een boerendochter, ze bleef van de aarde, een boom met heel veel takken, een moeder die vrucht droeg, niet alleen met haar kinderen, maar ook in haar dienst aan de naaste. Ze was een sterke vrouw die ook haar andere doopnaam voorleefde, Johanna. Dat was één van de vrouwen bij het lege graf van Christus, een ooggetuige van het leven dat niet eindigt bij de dood.
Zo leefde deze moeder Jopie ook, als een vrouw die na het te vroege overlijden van haar geliefde man maar liefst 35 jaar alleen de kar trok en zo haar kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen nieuw leven gaf. Die moeder Jopie las tot haar dood altijd deze column en had een laatste wens: ofi k haar wilde bijstaan op weg naar haar eigen dood. Dat heb ik gedaan, met alle gastvrijheid van haar kinderen die me lieten delen in de grootste intimiteit.
Midden in de zomer zat ik aan haar ziekbed op nummer één. Haar kinderen stonden rondom moeder, in die knusse woning waar ze grootgebracht waren. Als zestigers en zeventigers deelden ze in de communie van hun moeder die allen een stukje van haar hostie gaf. Zo gaf ze ieder kind mee dat haar naderende dood niet het einde was. De kinderen toonden daarop hun liefde aan moeder Jopie. En dat deden ze ook bij de uitvaart.
De zonen droegen moeder, de dochters vereeuwigden de naam van moeder bij het Ave Maria. En samen liepen ze over de Middenweg om moeder Jopie nog één keer langs nummer één te brengen. Daar wist iedereen: nummer één in de Van ‘t Hofflaan was de hemel op aarde. Moeder Jopie werd net geen eeuweling, maar rust nu wel in de eeuwige vrede van God.