Column Leo Fijen: Nu
Leo Fijen was tot november 2019 hoofdredacteur Levensbeschouwing bij KRO-NCRV daarna is hij deels met pensioen gegaan en zal hij als presentator aanblijven en adviezen geven aan de directie op het gebied van levensbeschouwing. In KRO Magazine schrijft hij wekelijks een column over zaken die hem opvallen of bezighouden.
Al mijn oude bekommernissen vallen bij een ziekte weg en ik word teruggebracht tot het wezenlijke. Zo kan ziekte een leverancier van wijsheid kan worden voor de tijd die je nog gegeven is. Deze woorden heb ik altijd bewaard zoals ik dat vaker doe met levenslessen. En deze woorden komen vol op mijn netvlies terug als ik deze zomer naar sport kijk.
Eerst is er Ann-Katrin Berger, de keeper van Duitsland, twee keer getroffen door kanker, twee keer genezen, maar nooit helemaal zeker of die sluipmoordenaar niet een derde keer terugkomt. Een litteken in haar nek herinnert aan de ingrepen en de verschillende vormen van therapie. En toen ze steeds meer vragen over dat litteken kreeg, heeft ze juist daar een tattoo laten plaatsen met de veelzeggende tekst: alles wat we hebben is nu.
Al voordat de vrouwen gingen voetballen om de titel van Europees kampioen, had deze Ann-Katrin Berger gezegd dat het niet gaat om resultaten en titels. Juist als je ziek bent geweest, weet je dat iedere dag telt en dat elke keer het heden een geschenk is. Als je zo kunt leven, is al het andere bonus en word je innerlijk vrij en geniet je meer van alles wat je extra geschonken krijgt. In die zin is haar ziekte de weg naar een andere levenshouding geworden. Misschien is het daarom geen toeval dat ze in de kwartfinale de sterren van de hemel speelt. Ze stopt onhoudbare ballen en ze redt haar ploeg bij de strafschoppen. En toch zegt zij na afloop: alles wat we hebben is nu.
Die relativering draagt haar als ze in de halve finale niet vrijuit gaat bij de winnende goal van Spanje. Diezelfde week is er een andere topsporter die met hetzelfde verhaal komt, Thijmen Arensman. Hij kan niet genieten van het fietsen, legt zichzelf te veel druk op en kijkt zijn diepste angst in de ogen. Pas als hij zijn zwakte aanvaardt, met behulp van familie en andere topsporters, legt hij alle beperkingen af en schrijft hij geschiedenis: als eerste Nederlander wint hij op heroïsche wijze een bergrit in de Pyreneeën én de Alpen.
Zo gaat het in de sport, zo is het leven. Als je je eigen afgrond kent, kun je schitteren en ben je extra dankbaar voor de dag van vandaag.