Column Leo Fijen: Gerard Cox en Joke Bruijs
Leo Fijen was tot november 2019 hoofdredacteur Levensbeschouwing bij KRO-NCRV daarna is hij deels met pensioen gegaan en zal hij als presentator aanblijven en adviezen geven aan de directie op het gebied van levensbeschouwing. In KRO Magazine schrijft hij wekelijks een column over zaken die hem opvallen of bezighouden.
Soms is één bericht voldoende om terug in de tijd te gaan. En dan worden alle jaren dat we met zoveel betrokken en getalenteerde mensen Kruispunt maakten één dag. De aanleiding was dat ene bericht op Teletekst: Gerard Cox was op 85-jarige leeftijd gestorven, drie dagen later ook zijn ex-vrouw en tegenspeler Joke Bruijs.
Ik zag weer de beelden van dat geweldige programma ‘Toen was geluk heel gewoon’. Daarin was hij de Rotterdamse trambestuurder Jaap Kooiman die op alles en iedereen mopperde en bij zijn vrouw Nel niets te vertellen had. Ik heb Gerard Cox en Joke Bruijs nooit persoonlijk gekend, maar ik had die jaren het gevoel alsof zij deel uitmaakten van mijn bestaan. Want op zondagavond zat ik vijftien jaar achtereen in de studio om dat onvergetelijke programma Kruispunt te presenteren.
Het was meer dan presenteren, ik dacht daar iedere seconde van de week over na, samen met een geweldige redactie die erin slaagde om onuitwisbare uitzendingen te maken over de hartslag van onze tijd. Soms was het de dood van Lady Diana en Moeder Teresa, dan weer het huwelijk van Willem-Alexander met Maxima, ook meer dan eens nationale momenten die de recente geschiedenis van ons land bepaalden. Denk maar aan de moord op Pim Fortuyn, de eerste overstromingen vanwege het andere klimaat, de vuurwerkramp van Enschede of de brand in Volendam. We waren overal present om de levensbeschouwelijke invalshoek van het nieuws te brengen.
In het uur voor de rechtstreekse uitzending werd er gerepeteerd en zag ik vanuit mijn ooghoek de zoveelste aflevering van Toen was geluk heel gewoon. Alles was KRO aan die zondagavond, van Netwerk tot Ook dat nog, van Toen was geluk tot Morse. En wij hadden het voorrecht daar geloof, hoop en liefde aan toe te voegen, met een redactie die nooit tevreden was en altijd betere televisie wilde maken.
En in die laatste minuten voor de start van Kruispunt hoorde ik altijd de stemmen van Gerard Cox en Joke Bruijs door de studio bulderen. Ik heb het hun nooit gezegd, maar ik ben hen dankbaar want zij zorgden voor een miljoenenpubliek. En zo kon Kruispunt doen wat geen levensbeschouwelijk programma daarvoor en daarna lukte: met journalistiek vanuit katholiek perspectief jarenlang iedere week grote groepen in Nederland troost en hoop bieden..