Met uitgestoken hand komt hij naar me toe, zittend in een rolstoel tijdens de abdijmarkt in Egmond. Met een lachend gezicht terwijl hij ernstig ziek is, en in het besef dat zijn langste tijd erop zit. Toch oogt hij vrolijk, helemaal als hij begint te vertellen over zijn leven.
Hij had er eigenlijk helemaal niet mogen zijn, want de gynaecologen wisten het zeker: zijn moeder kon geen kinderen krijgen. In een tijd zonder de moderne en diverse voortplantingstechnieken klonk dat als een vonnis. Als de dokter het zegt, is het onmogelijk. En toch raakte zijn moeder tegen alle logica in zwanger en werd hij in 1935 geboren, deze bewoner van het Respijthuis in Egmond. Daar wordt hij verzorgd, zodat zijn vrouw als mantelzorger op adem kan komen. Voor de derde keer al, hij weet de weg inmiddels in Egmond en bezoekt daarom op een zonnige middag in september de gezellige abdijmarkt. Daar vertelt deze man van bijna 87 jaar zijn verhaal. Zeker als hij een speciaal biertje krijgt aangeboden.
Ik noem hem het levende bewijs dat er wonderen mogelijk zijn. Dan neemt hij het gesprek over. Want zelf heeft hij in het leven geleerd dat wonderen mooi zijn, maar dat het belangrijker is om je best te doen. Laten we daar eens mee beginnen, toast hij met het biertje in zijn hand. Gewoon het beste van jezelf laten zien, in alle openheid. Daar gaat het om in het leven, vindt hij. Dat heeft hij zelf ook altijd gedaan, in het provinciehuis, als leidinggevende. En dan moet je jezelf soms kleiner maken dan je medewerkers en je naasten. Want alleen dan komen ze eerder naar je toe. Hij is van de verbinding, voegt hij eraan toe. Dat hebben we hard nodig, weet hij zittend in de rolstoel. Anders gaat ons land kapot aan tegenstellingen.
Als we afscheid nemen geeft hij me nog een tip mee: zalig de armen van geest, want zij komen in de hemel. Misschien is er ook wel een plaats voor hem, mompelt hij, met een vragende blik. Die is niet nodig, zeg ik hem. Want als je zo leeft in verbondenheid met je naasten, dan is de genade van God nooit ver weg en de hemel al op aarde nabij.
Deze column van Leo Fijen staat in KRO Magazine 40. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.
Reageren? mailbox@kromagazine.nl of Postbus 23200, 1202 ED Hilversum
