Column Leo Fijen: Loslaten

Leo Fijen was tot 1 november 2019 hoofdredacteur Levensbeschouwing bij KRO-NCRV daarna is hij deels met pensioen gegaan en zal hij als presentator aanblijven en adviezen geven aan de directie op het gebied van levensbeschouwing. In KRO Magazine schrijft hij wekelijks een column over zaken die hem opvallen of bezighouden.

Het moest over loslaten gaan, mijn verhaal in de School van Frieswijck, ergens in de bossen tussen Schalkhaar en Diepenveen. Een paar dagen tevoren ontving ik een bericht van de organisatie of ik op de snelweg een afslag eerder wilde nemen. Want er moest een bommenwerper uit de oorlog onschadelijk worden gemaakt. En daarom was de A1 ter hoogte van Deventer over een groot gebied afgesloten. Ik vermoedde nog niets en was blij met dit positieve reisadvies: een afslag eerder en het probleem was opgelost.

Een dag voor de lezing kreeg ik weer nieuws van de organisatie: of ik echt wat eerder van huis wilde vertrekken, want het kon wel eens druk worden op de provinciale wegen. Wat goed en alert van de organisatie, dacht ik nog. Toen besefte ik nog steeds niet dat alleen al de rit van Maartensdijk naar Schalkhaar een oefening in loslaten zou zijn. Want vanaf het moment dat we de regionale wegen van Twello bereikten, stond alles stil. De tijd van mijn lezing zou ik nooit halen, rond de klok van 15.00 uur. Even na enen was ik vertrokken, om 15.00 uur was ik nog steeds de stadsbrug van Deventer niet over. Het lag niet aan de chauffeur, mijn schoonzoon die zo goed was mij naar mijn lezing te rijden omdat ik met mijn nieuwe heup zes weken niet achter het stuur mag zitten. Het was de schuld van niemand. Misschien is dat wel de kern van loslaten: aanvaarden dat het leven anders gaat dan je had gedacht en dan toch kunnen genieten van wat je wel geschonken wordt.

Toen ik er om 15.30 uur eindelijk was, genoot ik eerst van een kop koffie, heb ik daarna mijn excuses gemaakt en tenslotte het volgende verteld. Loslaten is jezelf uit handen geven en daarmee ruimte maken voor het onverwachte dat ook je deel kan worden. Ik vertelde toen over de Marokkaanse broeder Dries in het ziekenhuis, de nacht na de operatie aan mijn heup. Ik had alles losgelaten en voelde me beroerd. En hij vroeg toen: zal ik wat lekkers voor je klaarmaken? Daar knap je van op. En zo gebeurde het ook. Dat is loslaten: ruimte maken voor de engel die je gezonden wordt.

Deze column van Leo Fijen staat in KRO Magazine 12. Bent u geen abonnee maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.

Reageren? mailbox@kromagazine.nl of Postbus 23200, 1202 ED Hilversum