Column Leo Fijen: Hemelvaart

Leo Fijen was tot november 2019 hoofdredacteur Levensbeschouwing bij KRO-NCRV daarna is hij deels met pensioen gegaan en zal hij als presentator aanblijven en adviezen geven aan de directie op het gebied van levensbeschouwing. In KRO Magazine schrijft hij wekelijks een column over zaken die hem opvallen of bezighouden.

Dat woord had ik lang niet meer gehoord. En het kwam tot mij rond de heiligverklaring van Titus Brandsma. Voorspreker bij God. Susan Boukema, theologe en Friezin, noemde dat zo in een rechtstreekse uitzending uit Bolsward. We hebben met Titus weer een voorspreker bij God die we nu in onze eigen taal kunnen aansprekenen die we kunnen vragen om bij God een goed woordje voor ons te doen. En dat nog wel in de Friese taal die Titus zo dierbaar was.

Ik vind dat een mooi beeld: onze heiligen zijn niet ver weg, maar zijn benaderbaar. Dat geldt voor onze grote heiligen als Titus Brandsma en Karel Houben die in de recente geschiedenis geleefd hebben. Het gaat ook op voor Willibrord, Bonifatius en Adelbert. Die laatste kwam rond 690 mee in het spoor van de eerste twee en is altijd blijven hangen in de duinen rond Egmond. Sterker nog, alles in Egmond-Binnen draagt zijn naam, de voetbalclub, de basisschool en de abdij. Maar ook de akker aan de voet van de duinen. Daar is een bron ontsprongen bij zijn graf, daar wordt nog altijd water uit de grond gehaald.

Soms is het moeilijk om Hemelvaart en Pinksteren uit te leggen. Maar daar in het duingebied van Noord-Holland wordt het tastbaar: de heilige Adelbert ligt daar al
elf eeuwen niet meer begraven, maar zijn ziel is daar nog: in het geneeskrachtige water en in een kleine kapel in de open lucht. Daar branden mensen de hele dag kaarsen. Altijd zie je daar het licht flikkeren. En dan die kerk met een vloer van gras, een dak van wolken en een gewelf van de blauwe hemel. Als je daar bent, voel je aan alles dat je op heilige grond staat. Daarom bidden pelgrims, dagjesmensen en grootouders met hun kleinkinderen daar tot Adelbert.

Hij is in de hemel en toch dichtbij, hij is eeuwen geleden gestorven en toch aanspreekbaar, hij is een ziel bij God en daardoor met ons verbonden. Wat voor de grote heiligen geldt, gaat ook op voor onze kleine heiligen, de dierbaren uit ons midden. De ziel is uit hun lichaam vertrokken maar juist daardoor dichtbij. Die kleine heiligen zijn onze meest nabije voorsprekers bij God.
Dat is ook Hemelvaart.

Deze column van Leo Fijen staat in KRO Magazine 22. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.

Reageren? mailbox@kromagazine.nl of Postbus 23200, 1202 ED Hilversum