Column Leo Fijen: Agnes
Leo Fijen was tot november 2019 hoofdredacteur Levensbeschouwing bij KRO-NCRV daarna is hij deels met pensioen gegaan en zal hij als presentator aanblijven en adviezen geven aan de directie op het gebied van levensbeschouwing. In KRO Magazine schrijft hij wekelijks een column over zaken die hem opvallen of bezighouden.
Het leven van ons allemaal voltrekt zich in cirkels. En op het einde van ons bestaan komen de beelden van het begin van die cirkel weer als flitsen voorbij. Het is eigenlijk net als de cyclus van de schepping, we komen van de aarde en gaan er weer naar terug.
Mijn tante Agnes wist dat als geen ander, de jongere zus van mijn moeder. Ze kwamen van de boerderij aan de Overbrakerweg in Amsterdam. Dat heeft hun leven bepaald, want ze leefden op zichzelf, ver weg van de bewoonde wereld en dicht bij de aarde die hen nederig maakte, maar ook het besef gaf dat je kunt opstaan in het bestaan. Dat deed mijn tante Agnes, net als haar broers. Die vlogen de wereld over, naar de Verenigde Staten en Canada, zij naar Kilder en Didam om daar maatschappelijk werk te doen. Want als je opgroeit met de aarde, weet je dat je in je eentje niets betekent en dat je de ander nabij moet zijn. Pas dan kan er wat groeien, uit de aarde, tussen mensen.
Mijn tante Agnes leek op haar vader Leen naar wie ik vernoemd ben: geen woord te veel, onafhankelijk, maar tegelijk zorgzaam. Zo was ze er voor haar man Hans en haar zoon Peter. Zo was ze er ook voor mijn zussen en mijn broer. Tante Agnes was als een tweede moeder, tot op het einde, in alles. Tussen Kerstmis en Oud en Nieuw hadden we in de bossen rond Elspeet altijd ons jaarlijkse etentje om bij te praten. Als we daar zaten, hoorde ik de stem van mijn moeder die al 20 jaar niet meer onder ons is. Maar in mijn tante leefde moeder verder. Ook in de liefde voor de boerderij, want mijn tante leefde het grootste deel van haar bestaan op een boerderij in Elspeet. Daar was ze gelukkig, daar voelde ze de vrijheid van de boerderij van haar ouders.
In de laatste maanden van haar leven in een rijtjeshuis in Lisse verlangde ze terug naar die vrijheid van de aarde. Daar hebben haar man en haar zoon Agnes letterlijk begraven in een bos met uitzicht op een weiland. De cirkel was rond, ze is terug waar ze ten diepste hoort, in de aarde, niet ver van de boerderij. Rust zacht, lieve tante Agnes.