Column Leo Fijen: Beschermengel
Leo Fijen was tot november 2019 hoofdredacteur Levensbeschouwing bij KRO-NCRV daarna is hij deels met pensioen gegaan en zal hij als presentator aanblijven en adviezen geven aan de directie op het gebied van levensbeschouwing. In KRO Magazine schrijft hij wekelijks een column over zaken die hem opvallen of bezighouden.
Die foto’s zie je na elke storm, van auto’s die vermorzeld worden door vallende bomen. Nooit kon ik me er iets bij voorstellen en steeds dacht ik bij het kijken naar die foto’s dat je zoiets toch ook wel ziet aankomen. Totdat ik bij de eerste herfststorm alles van dichtbij meemaakte en een heuse ervaringsdeskundige werd.
Het gebeurde in Pijnacker op een onheilspellende middag in september. Voor en met tientallen ouderen mocht ik twee uur lang filosoferen over de toekomst van onze kerk. Buiten begon het steeds harder te waaien en ook te gieten uit de hemel. Ik zag de bui al hangen en wilde weg, zo snel mogelijk naar huis, voordat het noodweer werd. Net op dat moment wilden de ouderen deze middag toch op de plaat vastleggen voordat ik vertrok.
Die foto wilde maar niet lukken, omdat de zon steeds weer door de wolken brak. Het regende, het stormde, de zon scheen, de regenboog vatte dit spektakel met de mooiste kleuren samen. En waar ik ook ging staan voor de afsluitende foto, het licht van de zon overstraalde mijn gezicht. Alsof ik beschermd werd door engelen die hun licht over mij lieten schijnen. Dit is geen zweverig verhaal, ik ervaar dat vaker in mijn leven. Dan voelt het alsof ik het niet alleen doe en alsof ik geholpen, behoed, gered en geleid word door iets of iemand die groter is dan mezelf. Misschien is dat wel mijn beschermengel, zoals iedereen die heeft.
Soms leert die engel me het leven te aanvaarden zoals het komt, dan weer draagt die engel me om de beproeving uit te houden. En een andere keer geeft die engel me de veerkracht om opnieuw te beginnen. Dan dank ik mijn beschermengel, zoals ik vaker doe, zeker die maandagmiddag
in Pijnacker op de Meidoornlaan.
Ik rijd met mijn auto de laan door en hoor ineens een suizend geluid boven mij. Voor me zie ik mensen van schrik de hand voor hun mond slaan, achter me zie ik de boom over mijn auto vallen. Op het moment dat takken de grond raken, komt mijn auto onder de bladeren tevoorschijn. Zonder schade, helemaal niets. Aan een drama ontsnapt, ik had geen seconde later moeten vertrekken. Met dank aan mijn beschermengel die me tijd van leven heeft gegeven.