Column Leo Fijen: Het goed doen

Leo Fijen was tot november 2019 hoofdredacteur Levensbeschouwing bij KRO-NCRV daarna is hij deels met pensioen gegaan en zal hij als presentator aanblijven en adviezen geven aan de directie op het gebied van levensbeschouwing. In KRO Magazine schrijft hij wekelijks een column over zaken die hem opvallen of bezighouden.

Midden in de zomer ben ik in Montfoort, kerk in het park. Honderden mensen komen samen om in de open lucht hun geloof te vieren. Kerkgangers, zoekers, koorzangers, gezinnen, dorpsgenoten, alles en iedereen is aanwezig om te ervaren wat het betekent om pelgrim van hoop te zijn.

Ik loop door het gangpad van gras en vraag aan de aanwezigen waar ze blij van worden. Een kind steekt zijn vinger op en hoeft niet lang na te denken: de zon. Zijn vader heeft zijn antwoord ook paraat: kinderen. De dirigent en organist weet ook wat hem blij maakt: als het koor goed klinkt. Verderop in de eindeloze rij van mensen steekt een klein kind zijn vinger op en zegt met een lachend gezicht: Jezus. En wie is die Jezus dan, vraag ik het jochie. De zoon van God, antwoordt hij.

Het zijn vooral de kinderen die antwoord willen geven. Zo ook een jongen helemaal achterin: als we gezellige visite hebben. Kinderen en ook volwassenen worden blij van alles wat niet meetbaar en ook niet maakbaar is. Zon, kinderen, familie, gezelligheid, lekker zingen. Ze drukken goed uit wat ons hoop biedt: dat wat betekenis geeft aan je bestaan. Hoop is in die zin wat anders dan optimisme. Dat is vertrouwen dat het goed komt.

Hoop is zelf in beweging komen, juist als de tijden ons angstig en onzeker maken. Hoop is weten dat je zelf het geweld en de oorlog niet kunt beëindigen, maar wel het goede mag blijven doen in je eigen omgeving. Zo kun je richting geven aan je leven: door het goede te doen en te geloven dat Jezus met ons is, zelfs als we het leven verliezen of onze grote liefde moeten loslaten. Hoop gaat dus niet over succes of maakbaarheid, maar over de keuze om het goede te doen en zo iets van God te laten zien in een Godvergeten wereld.

Na deze viering komt er een oudere man op me af. Hij vertelt over zijn jongere zus die dit jaar is overleden. Ze was een dierbare oud-collega van me. Hij bedankt voor alle mensen die haar het goede hebben geschonken. Dat troost hem in het verdriet. En ik ervaar nu heel persoonlijk: als we het goede doen schenken we leven door de dood heen.

Deze column van Leo Fijen staat in KRO Magazine 30/31. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.

Reageren? mailbox@kromagazine.nl of Postbus 23200, 1202 ED Hilversum