Winfried Baijens: ‘Ik ben altijd kritisch op mezelf’

Winfried Baijens werd bekend als presentator van het Jeugdjournaal. Inmiddels is hij een van de gezichten van het NOS Achtuurjournaal. Een langgekoesterde wens? ‘Totáál niet. Ik wilde helemaal geen presentator worden en zeker geen journaalpresentator.’

Is het Achtuurjournaal iets waar je altijd naartoe hebt gewerkt?

“Totáál niet. Ik wilde helemaal geen presentator worden en zeker geen journaalpresentator. Na mijn opleiding journalistiek kon ik aan de slag bij NOVA. Daar ging ik juist graag voor op pad om mooie reportages te maken. Van presentatoren vond ik dat ze teveel minuten in beslag namen van verslaggevers. Televisie heeft de neiging om het belang van de presentator nogal te overschatten. Alsof alles valt of staat met die ene persoon. Dat vind ik een niet zo mooie kant van ons vak. Ik had geen hekel aan bepaalde presentatoren, meer aan het verschijnsel presentator. Ik vond bovendien dat ik het niet goed kon. Ik ben gezegend met wat bescheidenheid en dat hoort niet bij het typische presentatorschap. Als verslaggever vond ik ‘stand-uppers’ ook ongelofelijk ingewikkeld. Dat je zo’n verplicht stukje moet vertellen in beeld. Maar ik moet mezelf ook niet te verlegen opstellen. Het zit vast in me dat ik de aandacht ook leuk vind. Anders zou ik dit werk niet doen.”

Na vier jaar presenteren bij het Jeugdjournaal en een jaar bij NOS op 3 nam je ontslag, zonder toezegging op een nieuwe baan. Vanwaar die radicale beslissing?

“Ik werd dertig en vond dat een goede leeftijd wat anders met m’n leven te doen. Ik vind het af en toe prettig ergens de stekker uit te trekken. Dus ik zegde m’n baan met een goed salaris en leaseauto op, verhuisde uit Amsterdam en mijn relatie stopte. Daarna lag ik wel een periode zwetend in bed. Maar ik ben blij dat ik dat heb gedaan. Ik merkte ook dat ik cynisch naar het nieuws ging kijken. Ik was nog jong, maar toch dacht ik soms: daar gaan we weer.”

Je maakte een uitstap van acht jaar, waarin je radioprogramma’s presenteerde. Waarom keerde je toch terug naar de NOS?

“Ik heb de neiging om alles te willen. Als ik voor één ding kies, mis ik al het andere. Zo ook het nieuws. Telkens als er iets gebeurde in de wereld, zat ik plaatjes te draaien. Leuk, maar ik wilde ook bij de hoofdzaken van het leven betrokken zijn. Als je tien jaar journalist bent geweest, is het heel gezond dat even uit te zetten. Maar op een gegeven moment voelde ik toch weer de drang in het nieuws te duiken. Om iets te maken wat veel mensen serieus nemen. Het is fijn om ertoe te doen. Ik zit nu echt op m’n plek en heb mede door die uitstap genoeg geleerd van het leven om dit werk beter te doen.”

Het hele interview leest u in KRO Magazine 23. Bent u geen abonnee maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.

Tekst: Carlijn Schepers