Waarom wilde je die reis zo graag maken?
“Ik liep al twintig jaar met het plan rond. Mijn boekenkast staat vol ver- halen van zeilers die me altijd enorm hebben gebiologeerd. Ooit zou ik ook zo’n tocht maken. De zee trekt me. Een zeker escapisme speelde ook mee. Ik wilde een jaar lang een totaal ander leven leiden; een tijdje in de huid van een ander kruipen en beslissingen moeten nemen die niet gaan over journalistiek, maar die direct van invloed zijn op mijn eigen welbevinden. Zal het weer omslaan? Vertrekken we vandaag of pas morgen? En ik wilde dit ook per se samen met Renske doen. Het was dus echt een cadeau toen bleek dat onze beide werkgevers ons dit gunden en we na ons grote avontuur gewoon weer terug mochten komen.”
Was Renske vooraf net zo enthousiast over de reis als jij?
“Ik heb haar daarin wel moeten meetrekken. Maar dat was niet moeilijk. Zij reisde eens een jaar lang in haar eentje naar Tibet en China. Ook Renske is avontuurlijk ingesteld. Ze zag alleen op tegen het oversteken van die Atlantische Oceaan. Die eerste keer, vanaf Kaapverdië, duurde dertien dagen. Daar waait steeds de passaatwind in je rug dus dat is heel goed te doen. De terug- tocht vanaf Sint-Maarten is een ander verhaal. Dat duurde drie weken en die route is veel onstuimiger. We hebben tot windkracht zeven meegemaakt. Dan wordt je bootje flink heen en weer gesmeten. Dat is afzien. Maar het was een prachtige zeiltocht met overweldigend natuurschoon. Ik zat eens om half zes ’s ochtends met een kopje koffie wakker te worden in de kuip, toen er op anderhalve meter afstand plots een groep orka’s rustig langs de boot zwom. Een absoluut hoogtepunt.”
Heeft de reis jou wezenlijk veranderd?
“Ik ben geen ander mens geworden. Maar ik ben wel bepaalde inzichten rijker. Ik weet nu bijvoorbeeld dat ik enorm gelukkig kan zijn terwijl ik in een eenvoudige boot woon, zonder luxe, zonder warm water of douche… We hebben tijdens onze tocht van weinig geld geleefd, op die vliegtickets na, en daar voelden we ons allebei goed bij. Dat vind ik een ontzettend gerust- stellende gedachte. Ik vind mijn tv- en radiowerk erg fijn en ik ben blij dat we weer terug zijn bij onze familie en vrienden. Maar ik weet nu dat ik met een totaal ander leven ook heel gelukkig kan zijn. Ik hoop dat ik de ontspanning en het gemak kan vasthouden waarmee je op reis de tijd neemt voor dingen die misschien niet zo belangrijk lijken.”
Het hele interview leest u in KRO Magazine 38. Bent u geen abonnee maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.
Tekst: Ernest Marx
