Tien jaar geleden werd je moeder. Zag je verre reizen nog wel zitten?
“Voordat Lisa werd geboren, namen Sander en ik ons voor om gewoon het leven te blijven leiden wat we deden. Maar net zoals bij veel jonge ouders stond ons leven op de kop toen ze er eenmaal was. ‘Nu zijn we een gezin en is dat verre reizen voorbij,’ dacht ik. Want voor jezelf is het leuk om zulke mooie herinneringen te maken, maar een klein kindje heeft er helemaal niets aan. Toch gingen jullie naar New York. “Ik was er nog nooit geweest en wilde die stad zo graag meemaken. Voor een kind is dat niet leuk. Ja, nu misschien, nu Lisa tien is. Dus gingen Sander en ik samen, toen Lisa bijna een jaar was.”
Hoe was dat voor je, zo zonder je dochter?
“We hadden eerst met z’n tweeën een weekendje in Ommen geprobeerd. Ik vond het eerlijk gezegd heerlijk om samen New York te verkennen. Anderen vroegen of ik me geen ontaarde moeder voelde, zelf had ik dat helemaal niet. We waren maar vijf dagen weg en Lisa logeerde bij mijn ouders. Ik heb een enorm warme en liefdevolle jeugd gehad, dus het voelde heel veilig om haar bij hen onder te brengen. Vijf dagen geknuffeld en vertroeteld worden door je opa en oma, dat is toch fijn voor een baby? In het vliegtuig vroegen Sander en ik ons af of ze ons bij thuiskomst nog wel zou herkennen, hoe diep zaten we eigenlijk al in haar geheugen? Heel diep, bleek bij thuiskomst. Dat stralende koppie, heerlijk weer.”
Met welk gevoel stapte je in het vliegtuig naar de Verenigde Staten?
“Ik had twee stemmetjes in mijn hoofd. Het ene zei dat ik haar ging missen en het andere zei ‘Nee joh, dit is heel gaaf. Lisa is in goede handen en jij gaat nu heel erg genieten’. Het grappige was dat we in het vliegtuig een ander stel troffen en dat precies hetzelfde deed: voor het eerst zonder kind op vakantie gaan. Zij hadden datzelfde gevoel dat alle kanten op schoot. Op de terugreis troffen we ze weer. Zij hadden alleen maar heimwee gehad. Sander en ik begrepen daar niets van. Natuurlijk hadden we elke dag met mijn ouders gebeld, tegen Lisa gepraat en cadeautjes voor haar gekocht, maar ik had niet dat gat in mijn hart door het gemis van mijn kind. We hadden het zó gaaf gehad.”
Het hele interview leest u in KRO Magazine 23/24. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.
Tekst: Deborah Ligtenberg
