Voor zijn tv-programma Soundtrack van de Koude Oorlog verdiepte hij zich uitvoerig in de muziek en de geschiedenis van die periode. Hoewel de Koude Oorlog officieel duurde van 1945 tot 1991, richt het programma zich voornamelijk op de jaren 80. “Dat is de interessantste fase omdat de Koude Oorlog zich langzaam naar een oplossing bewoog. Dat hoor je terug in de muziek. Het overkoepelende thema van die tijd was de angst voor de atoombom. Maar voordat de muur eind 1989 viel, voelde je al de ontspanning in de muziek. Een goed voorbeeld is ‘Russians’ van Sting. Hij zingt daarin onder meer dat de Russen vast ook van hun kinderen zullen houden. Het ging niet over de dreiging van wapens, maar over het menselijk maken van de vijand waardoor het abstracte vijandsbeeld doorbroken werd.”
Hoe heb jij de spanningen uit die periode zelf ervaren?
“Het was geen fijne tijd. We hadden een gat in de ozonlaag, er viel zure regen en alle bossen gingen dood. Daar hing dan ook nog eens de dreiging van die atoombom boven. Ik kom uit een redelijk conservatief milieu en heb zelf in militaire dienst gezeten. Het idee was destijds: je voorkomt oorlog door te zorgen dat er evenwicht is in wapens. Zo stond ik er ook een beetje in. Ik begreep die wapenwedloop wel. Tegenwoordig denk ik daar anders over en nu zou ik zeker op het Malieveld zijn gaan mee demonstreren. Toen eenmaal de muur was gevallen hing er wel iets van optimisme in de lucht en van een nieuwe tijd die zou aanbreken. Dat herinner ik me wel.”
Had dat invloed op jouw persoonlijke leven?
“Er is geen rechtstreeks verband tussen de ontwikkelingen in de wereldgeschiedenis en mijn eigen leven, maar het toeval wil wel dat die periode een belangrijk kantelpunt voor mij was. Ik was dertig jaar en was net overgestapt van mijn baan bij de EO naar de Vara. Tot die tijd had ik door mijn christelijke komaf altijd erg geschipperd tussen het geloof en mijn liefde voor popmuziek.”
Het hele interview leest u in KRO Magazine 1. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.
Tekst: Ernest Marx
