Je was correspondent in Duitsland, je maakte als verslaggever een reportage over Utøya. En nu zit je in de studio. Hoe verhoudt zich dat tot verhalen vertellen?
“Ik ben dan wel niet ter plekke, maar ik breng het verhaal in de uitzending. Met de eindredacteur denk ik na over wat de beste manier is hoe dat te doen. En omdat ik jarenlang aan de andere kant van de camera stond weet ik wat verslaggevers meemaken en hoe we samen het beste verhaal vertellen.”
Kwam die baan als geroepen? Dat harde werken in Berlijn kostte je ook een huwelijk.
“Dat is zo gelopen, ik heb nergens spijt van. Ik was in gesprek met de NOS over verlenging of een nieuw correspondentschap in Rusland of China. En toen belde Nieuwsuur. Een unieke kans. Toen ik uiteindelijk hoorde dat de keuze op mij was gevallen, lag ik met vrienden aan een Berlijns meer. De Duitse badgasten hebben daar een vrolijk springende correspondent gezien. Ik was ook toe aan de volgende carrièrestap.”
En lonkt hierna een eigen talkshow bij RTL zoals bij Twan?
“Dat lijkt me niet slim van RTL, haha. Ik ben geen carrièreplanner. Ik ga nu af en toe als invalpresentator Met het oog op morgen doen. Als kind luisterde ik daar ’s avonds laat op mijn wekkerradio al naar. Een enorme eer en uitdaging, en een fijne toevoeging aan mijn werkzaamheden. Weer een beetje terug naar mijn oude liefde radio. En veel praten natuurlijk.”
Het hele interview leest u in KRO Magazine 7. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.
Tekst: Bram de Graaf
