Sinds 2015 ben je de Oranjewatcher van ‘Studio sport’. Hoe heeft dat jouw leven veranderd? Word je nu overal herkend?
“Misschien iets vaker, maar verder? Het scheelt dat ik in Amsterdam woon. Het was absoluut niet mijn droom om een tv-persoonlijkheid te worden, ik vind het alleen geweldig om dit elftal te mogen volgen. En dan hoort bekendheid erbij. De reacties zijn bijna altijd vriendelijk, ook als ik zelf voetbal met mijn Amsterdamse team. Helaas ben ik nu al een tijdje geblesseerd.”
Je vader Jan werkt sinds 1968 bij ‘Studio sport’. Hoe belangrijk was hij voor je carrière?
“Hij was degene die me de vacature voor beeldbandredacteur bij Studio sport onder de neus schoof. Ik studeerde destijds nog communicatiewetenschappen, maar wist niet direct wat ik daarmee wilde. Ik solliciteerde, werd aangenomen en bleek dat werk ontzettend leuk te vinden. We hebben verschillende keren intensief samengewerkt tijdens de Tour de France. Dat was altijd heel fijn. We praten vaak over werk, maar ik vraag hem niet steeds om advies. Pas de laatste tijd doe ik dat wat meer.”
Hij heeft zijn vijftigjarig jubileum bij ‘Studio sport’ al gevierd. Is het jouw ambitie om dat te halen of heb je andere grote dromen?
“Poe, dan zit ik nu op de helft. Ik vind dit werk vooralsnog leuk en er is niets concreets, groots, buiten Studio sport dat ik ambieer, maar er kan altijd iets anders komen. Ik wil nu vooral het vaderschap beleven. Daar verheug ik me echt op.”
Het hele interview leest u in KRO Magazine 46. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.
Tekst: Bram de Graaf
