Isa Hoes: ‘Er kwam een andere Isa naar boven’

Actrice Isa Hoes had niks met ziekenhuizen. Maar toen ze gevraagd werd voor BN-ers in het ziekenhuis: Leren van de helden, besloot ze uit nieuwsgierigheid toch mee te doen. ‘Als je eenmaal het uniform aanhebt en in de functie van zorgverlener stapt, gebeurt er iets met je.’

Waarom zei je ja tegen het programma?

“Ik vind het mooi omdat de zorg zo centraal staat. Het is een vakgebied dat ik als actrice wel ben tegengekomen, maar dit is heel wat anders. Dit draait om de mensen voor wie we hebben geapplaudisseerd en die het nu extra zwaar hebben. Aan de andere kant: ik had niks met ziekenhuizen. Mijn oma zei altijd, in een ziekenhuis ga je dood. Maar mijn nieuwsgierigheid won. In het Erasmus Medisch Centrum in Rotterdam kregen we in twee lange dagen een basisopleiding verpleegkunde. We leerden het belang van hygiëne, patiënten wassen, hoe je een bed opmaakt als de patiënt erin ligt, tests afnemen. We hebben zelfs examen gedaan. Ik ben ontzettend dankbaar dat ik dit mocht meemaken.”

Wat leerde je vooral?

“De verantwoordelijkheid die verpleegkundigen hebben, verraste me. Zij zijn de ogen en oren van de arts. Die komt erbij als er ingegrepen moet worden, maar verpleegkundigen doen al heel veel voordat het zover is. Zij zijn voortdurend bij de patiënten betrokken. Ik werd geplaatst op de Afdeling Verloskunde van het Sophia Kinderziekenhuis en heb meegeholpen om zes kinderen op de wereld te zetten. Ik heb ook twee nachtdiensten gedraaid op Neonatologie, de afdeling voor zieke of te vroeg geboren baby’s. Ontroerend, zo’n kindje dat als een vogeltje in je handpalm past. Ik was diep onder de indruk van de manier waarop ook voortdurend rekening wordt gehouden met de behoeftes van de moeders. Het is een fantastisch team. Ze hebben echt het hart op de goede plek. De collega’s vroegen schertsend of ik me niet wilde laten omscholen, maar daar ben ik nu net te oud voor. We hopen dat door dit programma juist jonge mensen voor dit mooie vak gaan kiezen.”

Werd je met zaken geconfronteerd die je van jezelf niet kende?

“Ik dacht dat ik het niet zou trekken. Ik was altijd zo’n miepje dat niet tegen bloed kon en zou nooit naar dit soort dingen op televisie kijken. Maar als je eenmaal het uniform aanhebt en in de functie van zorgverlener stapt, gebeurt er iets met je. Tot mijn verbazing kwam er een andere Isa naar boven: eentje die nergens meer bang voor is. In het nieuwste boek van Medina en mij citeren we een tekst van Marianne Williamson: ‘Onze diepste angst is niet dat we onvolmaakt zijn. Onze diepste angst is dat we immens krachtig zijn’. Het is heel Nederlands om jezelf te onderschatten. Vroeger had ik een slim vriendje met een eigen bedrijf. Mijn ouders vonden hem opschepperig. Dat stoorde me, want hij was heel talentvol. Mag je niet trots zijn? Vooral vrouwen hebben daar moeite mee. Ze handelen vaak vanuit onzekerheid. Daar ben ik definitief mee opgehouden. Het kleine Isa-meisje neem ik nu wel aan de hand mee, maar ze krijgt minder aandacht.”

Het hele interview leest u in KRO Magazine 12. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.

Tekst: : Ella Weisbrod