Een meanderend weggetje door het glooiende Twentse landschap leidt naar het sprookjesachtige huis van Herman Finkers en zijn vrouw Hetty. In de gebrandschilderde ramen van het voorhuis zijn de naamheiligen van de bewoners afgebeeld. Herman heeft er vier: Hermenegildus Felix Victor Maria. Het roept meteen de eerste vraag op.
Hoe kom je aan die bijzondere naam? Volgens Wikipedia was Hermenegildus een Visigotische prins die zich in de zesde eeuw tot het katholicisme bekeerde en daardoor ruzie kreeg met zijn vader.
“Zijn vader heeft hem onthoofd. Mijn vader was wel anders hoor. Die heeft mij nooit onthoofd”, zegt Herman op de droge, terloopse manier die we zo goed kennen van zijn conferences. “Als stamhouder zou ik vernoemd worden naar mijn opa van vaders kant. Die werd Herman genoemd, maar zijn doopnaam was Harm Hendrik. De pastoor zei tegen mijn ouders: ‘Dat doe ik niet. Protestanten heten Harm. Katholieken niet. Bovendien hebben er geen heilige Harm en Hendrik bestaan.’ Mijn ouders wisten het ook niet meer, waarop de pastoor zei: ‘Dan bedenk ik wel wat.’ En hij heeft toen eens lekker uitgepakt met Hermenegildus Felix Victor Maria.”
We gaan nog verder terug, want je hebt meegedaan aan ‘Verborgen verleden’.
“Ik zou het iedereen gunnen. Je krijgt gewoon een geheel verzorgde vakantie van vijf dagen. Alles wordt voor je geregeld. Je weet ’s morgens niet waar je ’s avonds slaapt. Dat kan in Sint-Petersburg zijn of in Rome … In mijn geval was het Hardenberg, hahaha. Ik had ze al gezegd: volgens mij kun je mijn voorgeslacht op de fiets af, maar ik zou het wel mooi vinden als er een voorvader is die van een onverwachte plek komt.”
En was dat zo?
“Via de moederskant van mijn vader kwamen we terecht in het romantische Duitse stadje Kallenhardt. Zeer katholiek stadje, carnaval, schuttersfeesten, heel veel muziekverenigingen. Daar voelde ik me meteen thuis. Maar toen kreeg ik daar bericht dat ik me moest melden aan de Prinsengracht in Amsterdam! Ik dacht: Amsterdam? We blijven toch wel aan de goeie kant van de IJssel? Een voorvader van mijn moederskant bleek in het aalmoezeniersweeshuis aan de Prinsengracht gewoond te hebben. Hij was daar terechtgekomen nadat zijn moeder overleed en zijn vader de kinderen in de steek had gelaten. Ze waren katholiek, maar het roomse weeshuis weigerde hen omdat ze geen wees waren … Dan had die vader maar fatsoenlijk moeten overlijden! Dus kwamen ze in het afvalputje van Amsterdam terecht. Als tienjarig jongetje is mijn voorvader met zijn broertje en zusje opgekocht door een handelaar om als kindslaven in de textiel te gaan werken. Zo kwamen ze hier in Twente terecht.”
Paspoort Herman Finkers
GEBOREN: 9 december 1954 in Almelo
WOONT: Met vrouw Hetty in Beuningen
CARRIÈRE: Herman brak door tijdens het Camerettenfestival van 1979. Tien succesvolle theaterprogramma’s (o.a. Kalm aan en rap een beetje en Na de pauze) en een eindejaarsconference later, regisseerde hij de Missa in mysterium. Zijn voorstellingen, gedichten en liedjes verschenen op cd, dvd en in boekvorm.
ONDERSCHEIDINGEN: O.a. de publieksprijs van het Camerettenfestival 1979 en het ereburgerschap van Overijssel.
Het hele interview leest u in het KRO Magazine van week 11. Bent u geen abonnee maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.
Tekst: Bea Kastrop. Beeld: Anne van Zantwijk (VARA), Martje van der Heijden.
Verborgen verleden met Herman Finkers is op zaterdag 18 maart om 20.30 uur te zien op NPO 2.
