Frederik Brom: ‘Vroeger rommelde ik maar wat aan’

Voor het eerst in 22 jaar heeft hij geen toneelvoorstellingen gepland het komende seizoen, vertelt Frederik Brom (44) op een zonnig terras in Amsterdam-Noord. Achter ons varen de pontjes af en aan. Zelf hoefde hij het IJ niet over, want hij woont hier om de hoek. De komende tijd is Frederik te zien als Morten in het laatste seizoen van Familie Kruys en heeft hij een rol in Flikken Rotterdam. Maar op de planken staat het dus niet. “Ik dacht: speel ik straks weer 180 voorstellingen in een jaar. Het moet wel echt leuk zijn wil ik dat doen. Nu zie ik wel wat er het komende seizoen op me afkomt. Dat vind ik prettig en spannend tegelijk, eigenlijk net als de levensfase waarin ik nu zit.”

Dat je 44 bent en denkt: is dit het nu?

“Dat ja. Ik doe dit werk al een tijd en ik zie het mezelf voorlopig ook nog wel doen, maar ik zou ook wel willen regisseren. Het hoort bij deze levensfase dat je je dingen opnieuw afvraagt en van alles heroverweegt. Vandaar dat ik twee toneelprojecten waarvoor ik was gevraagd heb afgewezen.”

Maakt zo’n lege agenda je niet onrustig?

“Alleen als er niet genoeg geld binnenkomt. Ik wil liever niet te veel met de hand op de knip leven. Bang dat ik me ga vervelen, ben ik niet. Ik krijg het druk genoeg, want binnenkort gaat de hamer in ons dijkhuis: we krijgen er een hele verdieping bij. Dat wordt heel gaaf, maar geeft ook vier maanden ellende.

Op wie lijkt Morten dan, die je speelt in Familie Kruys?

“Ik denk op mijn broer. Verstandig, zakelijk, ontspannen, en een vast anker binnen het gezin. Eigenlijk staat Morten vrij ver van mij af, want ik geloof niet dat ik mezelf een rustgevend anker binnen ons gezin zou noemen. Niet dat ik voor onrust zorg, maar het is toch mijn vrouw Nienke die op familiair niveau de lijnen uitzet.”

Wat ben jij voor vader?

“Betrokken, en ik denk dat mijn kinderen me wel lief vinden. Ik hoop dat ze voelen dat alles wat ze doen in principe goed is. En ik ben iets minder streng dan Nienke. Zij kan soms explosief reageren, terwijl ik meer ben van de latere reactie. Maar ik blijf vaak langer boos, terwijl zij de woede alweer kwijt is. Vandaag zijn we trouwens veertien jaar getrouwd! Normaal gaan we dan altijd met z’n tweetjes weg. In een caravannetje kamperen langs de Maas, of naar Parijs of Londen. Maar vanwege de aanstaande verbouwing houden we het dit jaar bij een etentje.”

Zo’n lange relatie is geen vanzelfsprekendheid. Hoe houden jullie het vol?

“Nienke is gewoon een leuk mens. Je moet maar het geluk hebben zo iemand te treffen. En ik denk dat je steeds opnieuw moet besluiten: we gaan het samen doen. Ik vind het soms wonderlijk hoe snel mensen uit elkaar gaan. Zeker als je kinderen hebt moet je ook die verantwoordelijkheid nemen. Bovendien zou ik dolgraag opa en oma met Nienke willen worden. Dat vind ik een aanlokkelijker toekomstbeeld dan dat ik met een nieuwe vriendin naar het huwelijk van onze dochter ga. Ik moet er niet aan denken!”

Het hele interview leest u in KRO Magazine 37. Bent u geen abonnee maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.

Tekst: Carlijn Schepers