“Ik heb een enorme jetlag, maar een glimlach op mijn ziel”, begint Erica Terpstra – zoals altijd vrolijk – het gesprek. Ze is net terug uit Vietnam en China, de landen die ze voor de laatste twee afleveringen van Erica op reis bezocht. Vorige week was te zien hoe ze de gezellige winkelstraatjes van Hanoi afstruinde, met een Vietnamveteraan sprak en een bergvolk bezocht. Deze week neemt ze de kijker mee door wereldstad Shanghai. Dat Erica haar reisserie met een bezoek aan China beëindigt, is niet toevallig. Erica heeft een bovenmatige interesse in het land. Zo studeerde ze na de middelbare school een tijdje Chinese taal en cultuur en gaf ze Nederlandse taallessen aan Chinezen.
Hoe is uw fascinatie voor China ontstaan?
“Door meneer Zwier, mijn geschiedenisleraar op de middelbare school. Hij was enorm gefascineerd door China en kon daar zeer boeiend over vertellen. Dat sprak me zo aan, dat ik daarna besloot naar de universiteit van Leiden te gaan. De enige plek waar je toen sinologie kon studeren. De klas bestond uit drie studenten. Ter voorbereiding op deze reis heb ik een cursus Chinees op maat gevolgd, zodat ik me een beetje kon redden in het Chinees. Ik ben inmiddels verschillende keren in China geweest en vind het een fascinerend land. Chinezen zijn heel open; ze zijn onbevangen nieuwsgierig. Je kunt heel goed met ze communiceren, ook al kun je ze niet verstaan. Maar ik heb ook kritiek op het land, met name hoe het met Tibet omgaat.”
Wat maakt Shanghai zo bijzonder?
“De dichtbevolktheid. Op een oppervlakte ter grootte van de provincie Friesland wonen 23 miljoen mensen. Dat zijn drieënhalf mensen op een vierkante meter. Ter vergelijking: in Nederland woont nog geen half mens op een vierkante meter. Chinezen worden er letterlijk gestapeld. De stad bestaat uit twee gedeeltes: het arme oude Shanghai met de koloniale gebouwen en het rijke moderne gedeelte met torenhoge wolkenkrabbers. Het droevige is dat het verschil tussen arm en rijk alleen maar groter wordt. Tegelijkertijd zijn de mensen die sappelen voor hun bestaan heel optimistisch. Die kijken naar de enorme skyline aan de overkant en denken: daar gaan we heen. Dat vertaalt zich ook in de manier waar-
op ze in het leven staan. Ondanks het heersende communisme halen ze veel steun uit hun religie; het boeddhisme of taoïsme. Dat vond ik heel mooi.”
Wat heeft u er zoal gedaan?
“Ik was er een paar dagen eerder dan de cameraploeg. Ik vind het ontzettend leuk om in mijn uppie de stad te verkennen en de sfeer te proeven. Bovendien kom je veel sneller in contact met anderen. Net als elke andere toerist heb ik in zo’n toeristenbus een stadstoer gemaakt. Enig! Het was wel heel regenachtig en mistig. Toen de cameraploeg er was, zijn we naar een prachtige tempel geweest waar ik een offer aan de stadsgoden heb gebracht om een zegen voor onze reis af te dwingen. Binnen no time begon de zon te schijnen en hebben we vijf dagen lang mooi weer gehad. Het heeft dus geholpen! Ook zijn we naar een oefening voor een drakendans geweest. In een gymnastiekzaal trainden jonge jongens voor de Aziatische Indoorspelen, waar de Drakendans een officiële sport is. Fantastisch om te zien! Die jongens halen de gekste acrobatische toeren uit, dat is topsport. Ook heb ik een acupunctuurbehandeling voor huisdieren bijgewoond. Heel bijzonder.”
Met haar trip naar Shanghai lijkt er een einde te komen aan Erica op reis. Geheel onverwacht besloten de netmanagers de stekker uit het razend populaire programma te halen, dat steevast meer dan een miljoen kijkers trekt en overal waardering krijgt – niet in de laatste plaats door Erica’s aanstekelijk enthousiasme. De omroepbazen vonden het tijd voor iets nieuws. De teleurstelling was vanzelfsprekend ook groot bij Erica zelf toen ze het nieuws hoorde.
“Natuurlijk vind ik het jammer en spijtig dat het nu ophoudt voor mij. Maar het gevoel van dankbaarheid voor het feit dat ik zes seizoenen lang zulke prachtige reizen heb mogen maken, overheerst. Ik verwijt Jan Slagter (baas van Omroep MAX, red.) zeker niets. We kunnen het nog steeds prima met elkaar vinden. Bovendien heeft hij gezegd dat er een kleine kans bestaat dat er volgend jaar toch een vervolg komt. Aangezien ik een ras-optimist ben, houd ik me daaraan vast.”
Het hele artikel leest u in KRO Magazine 45. Bent u geen abonnee maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.
De laatste (?) Erica op reis is op vrijdag 17 november om 22.25 uur te zien op NPO 1.
Tekst: Vanessa Vunderink
