Kwam je als kind vaak in het land van je moeder?
“Nee, niet vaak, omdat we vroeger geen geld hadden om elk jaar naar het buitenland te gaan. Mijn ouders moesten dan zes vliegtickets kopen en vliegen was in die tijd nog heel duur. Dus wij gingen om de drie jaar naar Ierland, wel altijd naar het geboortedorp van mijn moeder. Toen ik later zelf op vakantie ging, kwam ik er vaker. Voor mij is het alsof alles daar op zijn plek valt.”
Wat maakt het leven daar zo fijn?
“Het heeft te maken met de sfeer. Het land heeft zich de laatste jaren heel snel ontwikkeld, maar op de plek waar wij zitten is het heel agrarisch, woest en redelijk basaal. Mijn moeder komt uit het dorp Cappagh in de buurt van Kilrush. Ik herinner me uit mijn jeugd het ouderlijk huis van mijn moeder, dat er geen douche was en dat we water bij de pomp moesten halen. En natuurlijk ook mijn opa en oma. Mijn opa overleed toen ik een jaar of tien was. Hij heeft nog gevochten in de Ierse vrijheidsstrijd tegen de Britten, die dat land helemaal overheerst hebben. Dat gaat over mijn land, want ik ben ook een Ier.”
Zo voel je dat ook?
“Absoluut, ik voel me natuurlijk ook Nederlander, want mijn vader komt uit Overijssel. Misschien komt het omdat het afwijkt, maar met Ierland heb ik altijd een band gevoeld. Als ik met het vliegtuig aankom bij Cork of Dublin en ik het landschap zie, de weilanden met van die stenen muurtjes, dan raak ik ontroerd.”
Het hele interview én Dolfs reistips leest u in de Ierland-special van het KRO Magazine, editie 30-31. Bent u geen abonnee maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.
Tekst: Carmen Fernald
