Waarom zijn het nog allemaal amateurs?
“Dat heeft meestal met keuzes en leefomstandigheden te maken. Het is vaak het klassieke verhaal: geliefde ontmoeten, kinderen krijgen en dan toch kiezen voor een vaste baan en niet voor het onzekere kunstenaarsbestaan. Maar ergens blijft het kriebelen, dus staan ze hele weekends op zolder te schilderen. Nu krijgen ze
gedurende de serie professionele coaching. Ze moeten schilderopdrachten uitvoeren en worden beoordeeld door een vakjury. Iedere aflevering valt een kandidaat af. Hoe beter je ze leert kennen, hoe treuriger dat moment natuurlijk wordt. Je gunt iedereen de hoofdprijs: de winnaar mag exposeren in het Rijksmuseum.”
Hoe oud was jij toen je daar zelf voor het eerst kwam?
“Een jaar of zes, samen met mijn ouders en broers. Ik ben wel met kunst opgevoed, maar ben geen enorme kunstkenner. Ik denk dat ik de kennis van een gemiddelde museumbezoeker heb. Ik heb het altijd fijn gevonden om naar musea te gaan. Ook nu met mijn eigen kinderen, van zes en vier. Nee, wij gaan niet alleen naar het Nijntjemuseum. Ik vind het juist heel leuk om bijvoorbeeld naar het Rijksmuseum te gaan en daar met ze rond te lopen. Vooral mijn dochter Vesper vraagt steeds van alles. Dan staan we voor de Nachtwacht en wil zij bijvoorbeeld precies weten wie dat meisje is met die kip. Toen we er voor het eerst kwamen was mijn zoon Riff nog wat jong. Op de eregalerij heb je die afscheidingstouwen voor de schilderijen. Hij ging daar keihard aan trekken, kroop eronderdoor en was ook aan het gillen. Ik had hem net in de houdgreep genomen toen er een suppoost aankwam: ‘Mevrouw, wilt u misschien een kinderwagentje?’ Ja, graag! We hebben Riff ingesnoerd en zijn maar weer snel verdergelopen.”
Kun jij ontroerd raken van kunst?
“Zeker. Dat overviel me toen ik na jaren Het melkmeisje van Vermeer weer in het echt zag. Ik raakte echt een beetje van slag. Alsof ik ineens een soort verliefdheidsgevoel had. Maar ik kan ook misselijk worden van kunst. Een vriend van mijn man Aaron en mij is zo’n anarchistische relkunstenaar. We wilden graag werk van hem aan de muur. Hij dacht het perfecte doek voor ons te hebben. Aaron vond het ook erg mooi. Het was een soort doornenkruis van zwart, rood en wit en toen dat in onze kamer hing werd ik daar letterlijk onpasselijk van. Weg met dat ding!”
Het hele interview leest u in KRO Magazine 4. Bent u geen abonnee maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.
Project Rembrandt is vanaf zondag wekelijks te zien op NPO 1 om 21.20 uur.
Tekst: Ernest Marx
