Door onze vaste columnist Leo Fijen
Wat zich op het eerste gezicht groot aandient, begint altijd in het verborgene.
Anders gezegd: wat aanvankelijk overkomt als een machtig succes, wordt heel vaak geboren in het kleinste detail.
In november vorig jaar was ik gevraagd om voor de Oranjevereniging van Westbroek een gesprek op de jaarvergadering te leiden over nieuwe impulsen voor de feestweek rond Koningsdag.
Dat mooie polderdorp bij Utrecht leeft van het verenigingsleven en het dorpshuis. En die betrokkenheid op elkaar komt tot een fantastische climax in de jaarlijkse feestweek.
Maar dat evenement zocht naar nieuwe programmaonderdelen. Daartoe konden de leden van de vereniging in november ideeën aandragen.
Daar zat een heel verrassende suggestie tussen: op de zondag in de week rond Koningsdag in de feesttent een kerkdienst houden. Dit voorstel werd onmiddellijk met enthousiasme begroet, ook al vroegen de leden zich af hoe deze dienst zich ging verhouden tot de vieringen in de officiële kerken.
Want Westbroek is behalve een plaats voor verenigingsleven toch ook een kerkdorp, met de nodige verschillen tussen de onderscheiden protestantse kerken. Het enthousiasme was groter dan het onderscheid.
Daarom gingen vrouwen in het dorp afgelopen maanden voortvarend aan de slag. En zo werd er in het programmaboekje een heuse tentkerk aangekondigd. De vraag was natuurlijk hoeveel dorpelingen hier op af zouden komen.
Want de dienst was in de middag, nadat alle kerken in de ochtend hun officiële vieringen al hadden gehouden.
De jongeren hadden er de avond tevoren bij een biertje een weddenschap over afgesloten. Niemand wist of de bierlucht voor even plaats kon maken voor liederen en gebeden tot God.
Om half twee was er nog geen kip te bekennen, om twee uur puilde de tent uit, met 350 dorpelingen en de verschillende dominees.
Er werd gezongen, er werd gebeden, er was stilte. Het was één groot feest dat alle harten raakte en als een wonder werd ervaren.
Alsof de Geest van Pinksteren al was neergedaald. Maar ook dit wonder werd geboren in het verborgene, op een avond in november met één verrassende suggestie.
God wordt vaak als machtig en groot beschreven maar begint altijd dichtbij en nauwelijks zichtbaar voor het oog.
