Door onze vaste columnist Leo Fijen
Wat is er met je aan de hand? En heb je ruzie thuis of iets dergelijks? Ik kon niet over de gang op mijn werk lopen of mijn collega’s keken verschrikt op en stelden deze vragen.
Ik woonde een concert in mijn dorpskerk bij en zat nog niet op mijn plek of vrienden bogen zich naar mij toe en informeerden vriendelijk of ik al naar de huisarts was geweest.
Ik meldde me heel even bij een spirituele bijeenkomst voor mensen in de zorg en stond nog niet voor de groep aanwezigen of de adviezen vlogen me om de oren.
Ik had nog nooit zoiets meegemaakt, maar ik weet nu wat er gebeurt wanneer je een forse ontsteking aan je oog hebt. Ik werd bedolven onder goedbedoelde adviezen en ging me steeds meer zorgen maken over de ontsteking.
Ik moet eruit hebben gezien als een bokser die knock-out was geslagen. Ik voelde me eigenlijk ook wel zo. Ik had pijn, ik zag steeds minder en ik wist me geen raad.
Maar liefst vier keer in één week zocht ik mijn huisarts op. De antibiotica hielp maar matig, de zalf ook al niet veel.
En ik werd steeds ongeduldiger en was een beetje ten einde raad. De verhalen die ik graag placht te vertellen over de betekenis van wachten in je leven bleken even niet aan mezelf besteed.
Het wachten duurde gewoon veel te lang. Ik had al de hele week pijn en wilde van dat vervelende gevoel in mijn oog af.
Daarom deed ik iets wat ik nooit doe, ik volgde adviezen uit de kruidenwereld. Zet kamillethee, laat deze een beetje afkoelen, drenk een wattenschijfje erin, laat dat watje een kwartier op je oog liggen en doe dat drie keer per dag: zo werd me per sms toegezonden.
En wat ik niet voor mogelijk had gehouden gebeurde, de kamille trok de ontsteking uit mijn oog. Ik ben geen theedrinker en houd me doorgaans ver van kamille.
Maar ik ben genezen en dus bekeerd. Daarom roep ik voortaan tegen ieder die het horen wil: leve de kamillethee want met dit natuurproduct ga je langer mee!
