Column Leo Fijen: Loslaten

Leo Fijen is hoofdredacteur Journalistiek en Levensbeschouwing bij KRO-NCRV. In KRO Magazine schrijft hij wekelijks een column over zaken die hem opvallen of bezighouden. Deze week: loslaten.

Door onze vaste columnist Leo Fijen

Je hebt maar één lichtje nodig om het donkerste duister te verlichten. Je hebt maar één mens nodig om de zwaarste eenzaamheid te doorbreken. Je hebt maar één woord nodig om de beklemmendste stilte te doorbreken.

Je hebt maar één hand nodig om je aan omhoog te trekken uit de diepste put. Je hebt soms maar weinig nodig om in je grootste nood weer toekomst te voelen. Want toekomst begint klein.

Dat schrijft Marinus van den Berg in een boekje op een betekenisvol moment in zijn leven.

Deze maand stopt hij als geestelijk verzorger in Cadenza, palliatief centrum in Rotterdam. En daarmee komt een einde aan 40 jaar werk als geestelijk verzorger op tal van plekken in Nederland.

Marinus van den Berg verstaat als geen ander de kunst om te luisteren naar kwetsbare mensen en heeft deze rijkdom niet voor zichzelf gehouden. Hij heeft de wijze lessen van het leven doorgegeven aan wie het maar wil horen of lezen. En hij doet het ook weer op een kruispunt van zijn leven.

Want ook hem kost het moeite om los te laten. Ook de wijze luisteraar die Marinus van den Berg is moet drinken uit de beker, juist als er in die beker pijn en verdriet zitten.

Maar het mooie van deze geestelijk verzorger is dat hij de pijn om kan draaien. Loslaten wordt voor hem dan anders vasthouden.

Vasthouden wat van waarde is juist als je na zo veel jaar stopt met je werk of als je afscheid moet nemen van je dierbare partner of vrienden. Ik leer van Marinus van den Berg dat je die waarde eerder ziet wanneer je kunt leven in dankbaarheid.

Danken is de kunst om te leren zien wat je in je leven mocht ontvangen. Misschien is dat wel een mooie opdracht aan het begin van dit jaar: tel je zegeningen, houd een dagboek bij en schrijf elke dag drie dingen op waarvoor je dankbaar bent.

Dan ontdek je eerder wat van waarde is, leer je bij loslaten om anders vast te houden en is er steeds weer een nieuwe toekomst, juist in dankbaarheid om het kleine dat je leven verrijkt.