Door onze vaste columnist Leo Fijen
Op een woensdagmiddag in de herfst zit ik met mijn collega’s te vergaderen over de toekomst van levensbeschouwelijke televisie.
Dan word ik gebeld door mijn vrouw, met het verzoek om de burgemeester te bellen. Die wil me dringend spreken. Wanneer ik het gemeentehuis bel, krijg ik onmiddellijk de burgemeester aan de lijn.
Hij wil een informatieavond beleggen over de komst van honderd vluchtelingen naar mijn dorp en vraagt of ik de bijeenkomst wil leiden. Die avond is hard nodig, want de bevolking heeft veel vragen en voelt zich overvallen.
Op de avond komen minstens tweehonderd mensen af met bezorgde vragen die langzaam plaatsmaken voor welgemeende gastvrijheid. Dat is de verdienste van de burgemeester, die het opneemt voor de vluchtelingen en de dorpelingen voorhoudt om in urgente situaties het goede te doen.
Die urgentie is er nu, aldus de burgemeester. Daarom zijn de vluchtelingen meer dan welkom in de plaatselijke sporthal.
Dat is de plek waar ik zo vaak mijn wedstrijden zaalvoetbal heb gespeeld. Het oogt onwezenlijk dat juist daar nu honderd veldbedden staan. Voor vluchtelingen uit Syrië en Eritrea, uit Irak en Noord-Afrika.
Mijn dorp is voor even de wereld, de wereld komt voor even samen in mijn dorp. En de sporthal is één grote slaapzaal geworden.
Ik kijk voor het eerst in de ogen van vluchtelingen. Gezinnen met kinderen van twee en vier jaar, meisjes van twaalf jaar zonder vader en moeder, alleenstaande mannen en vrouwen die soms psychiatrische hulp nodig hebben.
Ik zie mensen die radeloos zijn. Dat zien meer dorpelingen. Daarom brengen wildvreemde mensen speelgoed voor de kinderen. Daarom openen de kerken hun deuren. En daarom bieden tientallen vrijwilligers zich aan om te helpen.
Een van hen is Izraa, een islamitische vrouw die ooit zelf uit Irak vluchtte en al een paar jaar in ons dorp woont. Ik zie hoe zij als tolk de vluchtelingen op hun gemak stelt.
En ik bedenk hoe wonderlijk het leven kan gaan: een voormalige vluchteling als Izraa kan radeloze vluchtelingen van nu het gevoel geven voor even weer thuis te zijn, in een sporthal te Maartensdijk. Izraa is een voorbeeld voor iedereen, want ze doet het goede.
