Column Leo Fijen: Epke

Leo Fijen is hoofdredacteur Journalistiek en Levensbeschouwing bij KRO-NCRV. In KRO Magazine schrijft hij wekelijks een column over zaken die hem opvallen of bezighouden. Deze week: Epke Zonderland.

Door onze vaste columnist Leo Fijen

Vier jaar geleden ontmoette ik hem vlak voordat hij zou afreizen naar de Spelen van Londen. Ik kreeg iets meer dan tien minuten voor een geloofsgesprek op de zondagochtend. De plek van het interview was de trainingshal van de turners in Heerenveen.

Voor me stond een arts in opleiding die leefde voor zijn missie: een gouden plek halen in Londen op rekstok. Ik heb het natuurlijk over Epke Zonderland, een aardige Fries die kort daarna sportgeschiedenis zou schrijven met een formidabele oefening.

Hij maakte zijn droom waar op 7 augustus 2012 en hij kreeg voorgoed een plaats in het collectieve geheugen van Nederland.

Maar bijna niemand weet meer dat Epke daar een grote omweg voor nodig had. Hij viel bij kwalificatiewedstrijden, moest een meerkamp turnen om plaatsing af te dwingen en had ook nog een kort geding nodig. Hij vond dat niet erg want hij zag dat als de les van het leven: onderuitgaan om sterker terug te komen.

Hij vertelde er eerlijk bij dat hij in die moeilijke periode steun van zijn geloof had ervaren. Hij leefde met het vertrouwen dat het goed kan komen en dat God dichtbij is.

Vier jaar later lijkt er weinig veranderd. Natuurlijk, hij heeft die gouden medaille van Londen al op zak, maar voor de rest had Epke weer een moeilijke voorbereiding. Een hersenschudding en andere tegenslag deden het ergste vrezen voor deelname aan de Spelen in Rio.

Maar gelukkig was er nog de omweg van de kwalificatie van de Nederlandse turners als team, een paar maanden geleden. Zijn ouders waren er zoals altijd bij, zijn moeder had zelfs een speciaal geschenk voor Epke gekocht, het Christusbeeld van Rio. Die verdween in zijn tas en zou met hem meereizen tot de Spelen, zo beloofde hij zijn moeder.

Zijn ouders zijn actieve katholieken in Friesland en hebben dat beeld niet zomaar als mascotte gegeven. En ook Epke denkt echt niet dat Christus hem ineens geluk gaat brengen.

Maar hij weet wel dat een mens gedragen kan worden door de figuur van Christus. Zeker bij een omweg naar een nieuwe krachtproef voor het oog van de hele wereld.