Column Leo Fijen: Wonder

Leo Fijen was tot 1 november 2019 hoofdredacteur Levensbeschouwing bij KRO-NCRV daarna is hij deels met pensioen gegaan en zal hij als presentator aanblijven en adviezen geven aan de directie op het gebied van levensbeschouwing. In KRO Magazine schrijft hij wekelijks een column over zaken die hem opvallen of bezighouden.

Op donderdag 13 februari kreeg ik het bericht, zomaar uit het niets. Op mijn mobiele telefoon, nota bene toen ik zelf nog niets waard was en met krukken door het dorp strompelde. Het bericht was van een goede vriendin die heel lang niets van zich had laten horen. Ik wist dat ze zichzelf moest hervinden en dat ze alle sociale media op slot had gedaan. Dat was heel opmerkelijk want ze stond altijd aan en ze reageerde op alles en iedereen.

Maar ze deed veel meer dan dat. Ze was een troostende stem voor jongeren die de weg kwijt waren na het verlies van hun vrienden of naaste familie. Ze stond even gemakkelijk aan de desk van populaire tv-programma’s om commentaar te geven op rampen, rouw en verdriet. En ze was betrokken bij het initiatief van de grootste rouwsite van Nederland. Dat was allemaal even voorbij. Het licht van haar hart was gedoofd, de altijd lopende motor van haar ziel kon niet eens meer pruttelen. Al haar energie was op. Dat wist ik. Want ruim een jaar geleden dronk ik nog een kop koffie met haar in Baarn. Toen leek het wat beter te gaan. We zouden bellen en berichten sturen. Ik deed het wel, maar er kwam niets terug.

Natuurlijk vroeg ik me vaak af hoe het met haar zou gaan en of ze deze crisis te boven zou komen, met haar eigen gezin. Ik heb voor haar gebeden en ook voor haar gezin. En ik heb aan God gevraagd of deze waardevolle vrouw zichzelf mocht terugvinden om weer betekenis te geven aan haar eigen bestaan. Al die tijd kwam er geen antwoord, ondanks mijn berichten. Tot donderdag 13 februari. ‘Dank voor je lieve berichtjes’, schreef ze, om eraan toe te voegen: ‘Zie je graag weer eens’. Ik wist niet wat ik las. Een bericht van de overkant waar het zo lang stil was. We spraken af bij mij thuis, de woensdag daarop. Ze had bloemen bij zich en ze zag er goed uit. Na het emotionele weerzien van een uur omhelsden we elkaar en zei ik haar: het is een wonder om te zien dat je langzaam opstaat en het leven weer durft te omarmen.

Deze column van Leo Fijen staat in KRO Magazine 10. Bent u geen abonnee maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.

Reageren? mailbox@kromagazine.nl of Postbus 23200, 1202 ED Hilversum