Precies elf jaar geleden stierf mijn vader en was er daarna de mooie uitvaart in de zomerse dagen van begin mei. Ik ervaar die periode van sterven en afscheid elk jaar nog intens, omdat het in 2007 zo samenviel met de zachtheid van de zon en het volle groen van de bomen. Die laatste weken van vader met uitzicht op de tuin draag ik daarom met me mee als een dierbare periode. Ik genoot ervan mijn vader nabij te zijn maar ook koffie te drinken op het terras buiten met mijn zussen en mijn broer. Dat is de paradox van de dood van je ouders. Ik verloor binnen anderhalf jaar vader en moeder maar ik kreeg er een betere band met mijn zussen en broer voor terug. Sinds het afscheid in 2007 bel ik mijn zussen vaker en neem ik soms de vrijheid om zo maar even langs te gaan in Haarlem of Heemstede. Dat deed ik daarvoor niet. Mijn zussen kwam ik toch wel tegen op verjaardagen, zo dacht ik toen. Maar als een mens met lege handen staat, blijft er het verlangen naar het thuisgevoel. Als ouders niet meer de verbindende schakel zijn bij verjaardagen en feestdagen, groeit het bewustzijn dat je als kind ergens bij hoort: bij het gezin waar je groot bent geworden. Zo heeft de dood van mijn ouders ons als zussen en broers dichter bij elkaar gebracht. Ik beleef dat het sterkst met mijn broer. Hij droomde al jaren van een eigen winkel en had daar veel voor over. Hij verkocht zijn huis, maakte schulden en begon met zijn vrouw midden in de crisis een eigen zaak. Hij is een voorbeeld voor mij geworden, een mens is nooit te oud om opnieuw te beginnen en te groeien in liefde. We hebben de genegenheid als broers ontdekt. Afgelopen weekend sloot hij na zestien succesvolle jaren zijn winkel. Ik heb hem die dag bedankt voor het nieuwe thuisgevoel. En op diezelfde dag heb ik de winterjas van mijn vader weggegeven aan een goed doel. Elf jaar na zijn dood. Want ik heb een andere jas, de beschermende liefde van mijn broer en zussen.
Column Leo Fijen: Winterjas
Leo Fijen is hoofdredacteur Levensbeschouwing bij KRO-NCRV. In KRO Magazine schrijft hij wekelijks een column over zaken die hem opvallen of bezighouden.
